زن که باشی... درباره ات قضاوت میکنند...
درباره لبخندت که بی ریا نثار هر احمقی کردی...
درباره زیبایت که دست خودت نبوده و نیست...
درباره تارهای مویت که بی خیال از نگاه شک آلود احمق ها از روسری بیرون ریخته اند...
تو نترس و "زن" بمان... احمق ها زیادند...
نترس از تهمت های دیوانه های شهر... که اگر بترسی رفته رفته "زن" مردنما میشوی...
و سرگردان و روانی میشوی در این دنیای روانگردان...
پس بذار بگویند هرچه میخواهند بگویند...