دستانمان کوتاه بود
و خرماها بر نخیل
دستانمان را بریدیم
و به سوی خرماها
پرتاب کردیم
خرما
فراوان
بر زمین ریخت
ولی ما دیگر
دست
نداشتیم ...
کیومرث منشی زاده
......................................................................................
برایم کمی چاشنی بیاورید
هفت ادویه/ آویشن/پونه ی کوهی
بی طعم و خاصیتم
که اینطور تنها مانده ام
و این خلوص جاریِ در تنم
با مزاج هیچ دوستت دارمی سازگار نیست!
از خدا که پنهان نیست
از شما چه پنهان...!
به قلبم کمی نمک زده ام
تا به زخم ها بیشتر عادت کند
در چشم هام
(که از فرط خستگی شبیه کاسه اند)
تا قرنیه فلفل ریخته ام
تا اشک های بی جا، دلیل داشته باشد
گریه های شبانه ی یک مَرد، دلیل داشته باشد
گوش هایم طعم دارچین می دهند
حالا تا می توانید کنایه بزنید
تا می توانید زبان تلخی کنید
چیزی که می شنوم
صرفا صدای اوست
می خواهم حرف بزنم
اما زنبورها
با بغضی که در گلو داشتم
کندوی محکمی ساخته اند
نامش را بسختی صدا میزنم
_چیزی که حالا برازنده ی دهان است_
ملکه، با خیال راحت تخم گذاری می کند
زنبورهای کارگر جشن محصول می گیرند
نامش را بسختی صدا می زنم
عسل/شهد/بهارنارنج
از گوشه لبم
به آرامی تراوش می کند.
| حمید جدیدی |
دوستت دارم عزیزم.
_ و این جمله ای ست خبری _
به دخترم گفتم:
همه چیز عوض خواهد شد!
وقتی که سال ها بعد
ضربان قلبت
تند تر از همیشه
خون را
به گونه های تُردَت می پاشد.
شک خواهی کرد میان ماندن و رفتن،
بیشتر اما خواهی گریست!
تردید
خنجری ست فرو رفته در پهلویت
و عشق
ملامت سنگینی که از مادرانت
نسل به نسل
توی گوش هایت سرزنش می شود.
دوستم داری عزیزم ؟
_ و این جمله ای پرسشی ست _
همسرم همیشه می پرسد!
گاهی از من
گاهی از عکس هایمان
از آینه اما بیشتر
جواب توی آستین من است
باید اشک هایم را پاک کنم!
خاطرم هست که گرده ی اقاقیا بودیم
باد ما را آورده بود روی کاناپه،
روی تخت،
روی برچسب های فلزی یخچال
یادش رفت ببرد!
پس در گوشه ای گریستیم
تا گل های شاداب تر
سهم بیشتری از آشپزخانه و راهرو داشته باشند.
دوستم داشته باش عزیزم.
_ و این جمله ای ست دستوری_
از من
به تویی که ندارمت
از من
به دخترم که ندارمش
از من به گرده های اقاقیا
نیستید که بشنوید
و امر، امر من است عزیزم.
تنهایی، بازیچه نیست!
تردید، تُف سر بالاست!
و رفتن چیزی از جسارت نمی فهمد.
به دخترم بگو
که گونه های سرخ
همیشه دوست داشتنی ترند
و "دوستت دارم عزیزم"
یقینا جمله ای عاطفی ست.
| حمید جدیدی |
محبوبم
به یاد آر زمانی که مهربانتر بودی
زمانی که دست هایت صمیمیت داشت
و قلبت می توانست به گنجشک ها و درختان
زیستن را هدیه بخشد!
با تو حرف میزدم
دلتنگی به دور دست ها می رفت
با تو راه می رفتم
غم دوری می جست
با تو میخندیدم
تنهایی فاصله می گرفت...!
به یاد آر زمانی که مهربانتر بودی
و راه مان همیشه یکی بود
من، تو و شادی
به سمت قرارگاه کوچمکان می رفتیم
دلتنگی، غم و تنهایی
به سوی گُم شدنی بزرگ...
| حمید جدیدی /
......................................................................................................
پ .ن : قرارگاه کوچک .... زیباترین تعبیری که میتوان به خانه ای کوچک و امن در طبقه شاید چهارم یک آپارتمان گفت ..
مادرم سه قانون داشت:
عاشق شو
عاشق بمان
و عاشق بمیر
بابا می خندید
و مثل تمام مردهای آن روزی
عشق را کیلویی چند صدا می زد
خواهرم
قانون اول را خیلی دوست داشت
آنقدر زیاد
که هر روز لابه لای فرمول های ریاضی و حساب
چند بار مرورش میکرد
تا شاید مردی پیدا شود برای اثباتش
برادرم دومی را
مادرزادی عاشق بود
گنجشک های لب ایوان را
" خاتون " صدا می کرد
و به شمعدانی های روی طاقچه می گفت...
" بانو "
و حوض حیاط
چقدر شبیه قانون سوم بود
هیچ وقت آب نداشت
ولی از هر طرف که نگاهش می کردی
دو ماهی سرخ را
همیشه تویِ ذهنش می رقصاند
من اما
آدمی بودم " قانون مدار"
عاشقت شدم
عاشقت هستم
و این عشقت...
راستی من
چند وقتی هست که مُرده ام
| حمید جدیدی |
