قرار بود در کلاس روانشناسی یک جلسه عملی برگزار شود. استاد قفسی بزرگ را نشان داد که یک موش نر درون آن قرار داشت و موش درست در وسط قفس بود. 

استاد یک تکه کیک را در یک سمت قفس و یک موش ماده را در سمت دیگر قفس نگاه داشت. موش نر به سمت کیک دویده و آن را خورد سپس استاد طعمه را عوض کرده و یک تکه نان در سمت دیگر قفس گرفت. موش نر این بار هم به سوی نان دوید. 

این آزمایش ادامه پیدا کرد و استاد هر بار طعمه را عوض کرد و موش نر هر بار به سوی طعمه دوید و در هیچ موردی به سمت موش ماده نرفت.

استاد رو به کلاس کرده و گفت: نتیجه می گیریم که غذا مهم ترین جاذبه (برای موجودات) است.   

در این میان صدای یکی از دانشجویان از ردیف آخر کلاس بلند شد که استاد چرا موش ماده را عوض نمی کنید. شاید این موش ماده همسر موش نر باشد !!!

مثل زلزله ناگهانی نیست

تنهایی

فقط روزی یک آجر از آدم کم می کند.

مبین اعرابی

اگر به کسى خوبى کردى

در واقع با این کار خود را گرامى داشته اى و به خودت آبرو داده اى،

پس به سبب خوبى اى که به خودت کرده اى از دیگران خواهان تشکر مباش.

دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگ تر می دهند، اما دو تکه سنگ هیچ گاه با هم یکی نمی شوند

پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم، فهم دیگران برای مان مشکل تر، و در نتیجه امکان بزرگ تر شدن مان نیز کاهش می یابد.

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ، به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود لجوج تر و مصمم تر است.

سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد، اما آب راه خود را به سمت دریا می یابد.

 در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.

گاهی لازم است کوتاه بیایی، گاهی نمی توان بخشید و گذشت، اما می توان چشمان را بست و عبور کرد،

گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری، گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی،

ولی با آگاهی و شناخت  آن گاه بخشیدن را خواهی آموخت ...