یه روزایی بود گلهای شمعدونی و حسن یوسف اکثرا تو همه خانه ها دیده میشد مخصولا تو ایوان وکنار پنچره های مادربزرگا
الان به گلفروشی ها که میری منظورم گل فروشی های گلدانی به سبک قدیمه ... بیشتر از هر چیزی گلدونای کاکتوس کوچک
و نقلی و قشنگ و با تنوع بسیاری دیده میشود که خیلی هم گران هستند .. گل های کاکتوسی که معمولا هفته ای یا هر ده روزی یکبار به آب نیاز دارن .. این موجودات صبور و کوچک و قشنگ که وقتی کنار هم قرار میگیرند آدم یاد مهد کودک میفته با او ن بچه های فسقلی و نقلی و قشنگ و دوست داشتنی ...
یک گلدون شمعدونی و چند تا کاکتوس کوچولو و کنار هم گذاشتن بودم هر دو روز یک بار به گلدون شمعدونی آب میدادم و وقتی کنارش به کاکتوس نگاه میکردم میگفتم اینکه آب نمیخواد ... هی به شمعدونی آب میدادم به کاکتوس آب نمیدادم ...
یه روز وقتی به شمعدونی مغرورم که گل هم داده بود آب میدادم و نازشو میکشیدم و با هاش حرف میزدم چشمم به کاکتوس کنارش افتاد که چند هفته است بهش آب نداده بودم درحالیکه آب دستم بود .. و دیدم که کوچولوی نازم زرد شده و پژمرده ..
یک لحظه دلم شکست ... بهش آب دادم ولی دیگر درست نشد ... خیلی ناراحت شدم ... شمعدونی مغرور با گلهای قرمزش داشت بهم نگاه میکرد و کنارش ...
از این همه بی توجهی و نادانی خودم ... ما آدمها همه همینطوریم ... به اونایی که کم توقعن .. بیصدان ... هیچی ازمون نمیخوان
کمتر توجه میکنیم .. عوضش همیشه ناز اونایی رو میکیشیم که پرتوقعن .. اگر بهشون نرسی ... اگه ندی ... محبت نکنی ..همه خودشونو ازت دریغ میکنن ... این دو تا گل کنار هم بودن ... هر دو به آب نیاز داشتن یکی بیشتر یکی کمتر ... ولی من کمترین را از اون که کمتر میخواست دریغ کردم .. وقتی یادم میاد .. وقتی داشتم به شمعدونی آب میدادم و به بهانه اینکه کاکتوس نیاز به آب نداره بهش بی توجه بودم صدای آبی که به گلدان شمعدونی میدادم با کاکتوس کوچولوی بیچاره ام چه کرد ؟؟؟؟ اون که زبون نداشت بهم بگه آب ؟؟؟ منم آب میخوام فقط چند قطره ؟؟؟
وقتی داشتم برگهای شمعدونی رو ناز میکردم با هاش حرف میزدم و آبش میدادم ... کاکتوس کوچولوی تنها و تیغ دار که هیچ گاه لمسش نکردم به خاطر تیغشاش ، نگام میکرد ولی من ؟؟؟؟ شاید بیشتر از بی آبی بی محلی و صدای همون آبی که به شمعدونی میدادم زرد و پژمرده اش کرد ...
بهش آب دادم .. باهاش حرف زدم ...ولی خوب نشد .. سبز نشد ... فقط با نگاه خسته و غمگینش با تیغ هاش که هنوز تیز بودن نگام میکرد ...
حتی کنار شمعدونی جوان و زیبا و شادابم چقدر بد دیده میشد ...
برش داشتم ... و گذاشتمش کنار ...
ما آدمها با آدمهای اطرافمان هم همین رفتار را داریم .. بعضی ها در ظاهر زیبا نیستند .. خوش سر و زبان نیستند .. صبورند ... هر چه میکنی تحمل میکنند .. دم نمیزنند .. چیزی نمیخواهند ... فقط نگاه میکنند ولی باز هم دوستتان د ارند .. حتی اگر سالیان سال تولدشان را یادت برود ؟؟ سالیان سال حتی کوچکترین چیزی برایشان نخرید ؟؟ با احترام با آنها برخورد نکنید باز هم دوستتان دارند ... تا وقتی زرد نشده اند تا وقتی پژمرده و بیمار نشده اند ما آنها را نمی بینیم ... این اشخاص اکثرا افراد درجه یک خانواده ما هستند ..
پدر .. مادر .. خواهر .. برادر ... همسر .. گاهی حتی فرزند ... حتی مادر شوهر پدر شوهر و حتی حتی خواهر شوهر ... چه اشکالی دارد ؟؟؟
گاهی دلخوشی راضی بودن و آرامش دوستانمان ، همکارانمان ، بقال سرکوچه حتی سوپور محله مان از خوشحالی و رضایت خاطر و آرامش افراد درجه زندگیمان بیشتر میشود ...
مهمتر از این افراد میشوند .. چون میدانیم اگر به دوستانمان همکارمان حتی بقال سر کوچه مان با احترام برخورد نکنیم تردمان میکنند ولی عزیزانمان اینگونه نیستند ... افرادی که اگر یک روز نباشند خلاشان زندگیمان را در هم می پیچد .. ولی ما ...
بیایید بیشتر به آدمهای مهم زندگیمان بها بدهیم ..
کاکتوسهای بی توقعی که همه زندگی ما هستند ...
