چشمان مظلوم و معصومت را باز کرده ای و بدون اینکه قادر به حرکت گردنت باشی به اطراف مینگری چشمانی که پر از اشگ است .. نمیدانم مرا می بینی یا نه .. گفتم اگر مرا میبینی پلکت را تکان بده ولی ...

ایکاش اکنون که در این وضعیت هستی .. حداقل چشمانت نمیدید .. حداقل درخواب بودی .. خوابی عمیق ..

نمیدانم به خاطر باز کردن چشمانت شکر کنم .. یا نه .. نمیدانم تا کی در این وضعیت خواهی بود و فقط نگاه خواهی کرد فقط نگاه ...  صورت ورم کرده ات  و این نگاه معصومت آتش به جان خسته ام میزند ... دستان ورم کرده ات را در دست گرفتم  ..

صدایت کردم در گوشت نجوا کردم موهای پریشانت کنار گردنت ..برهنه روی تخت خوابیده ای با روسری صورتی که روی سرت گره خورده ..

نگاهت پر از درد ، پراز اندوه ، پراز گلایه ، پراز دلتنگی .. و آغشته با رنج  و عذاب قلبم را سوراخ کرده .. چه بگویم از نگاهت که میتوان هزاران

کتاب از آن نوشت ... عزیزم نمیدانم تا کی در این حال خواهی بود؟  ... شلنگهایی که از دماغ ودهنت راهی کالبد خسته ات شده اند ..

سرمهای که به دستانت وصلند .. تخت سفت و سختی که ترا در بر گرفته .. پرستاران سرد و بیروحی که انقدر این صحنه ها را دیده اند

کاملا عادی و یخ برخورد میکنند گویا هیچ اتفاقی نیفتاده ...گویا این ها که روی این تخت افتاده اند عزیز کسی نیستند ...

این بیمارستان لعنتی .. این تخت های سرد .. ایکاش حداقل خوابیده بودی و نمیدیدی کسانی را که میایند و میروند عزیزانت که نمیتوانند

هیچ کاری برایت بکنند ... چند دقیقه ای که کنار تختت ایستادم و این همه مظلومت و معصومیت و درد را نظاره گر بودم  برایم سالیانی طولانی

گذشت .. گیجم ، منگم  .. روی این تخت .. دومین پنچ شنبه و جمعه هم گذشته و هنوز .. سطح هوشیاریت از 5 بالاتر نرفته ...

نمیدانم ...کلمه ای نمیابم برای توصیف درد هایت .. کلمه ای نمی یابم برای حتی دعا کردن و التماس و زاری نزد خداوند .. چه بگویم به خدا

چه بخواهم از او که ترا میبیند روی آن تخت لعنتی؟؟ .. جه بگویم که او نداند از تو ؟ .. چه بخواهم که او نخواهد برای تو ؟؟

او که مهربانترین است ؟؟؟

در گوشت گفتم :  عزیزم گلدانهایت خشک شده اند هیچ کس حوصله آب دادن به آنها را ندارد .. نمیایی؟ .. ... صدایشان را نمیشنوی ؟؟؟

برای عزیز  روی تخت ما دعا کنید ..لطفا لطفا لطفا ...