چترت را کنار ایستگاهی
در مه فراموش کن ..
خیس و خسته به خانه بیا
نمیخواهم شاعر باشی
باران باش ..
همین برا ی هفت پشت
روییدن گل کافیست
چه سرخ ..
چه سبز ..
چه غنچه ...
سید علی صالحی
.......................................................