به هر ترتیب بالاخره سال 99  هم تموم شد .. قرن 1300  هم تموم شد ... و ما بازماندگان قرن اخیر وارد قرن جدید میشیم .. قرنی که با رضا خان و وبا شروع شد وبا روحانی و کرونا تموم !!! قرنی که در اون فقر ونداری کودکی  و نوجوانی و جوانیمون و بلعید و ما همچنان در  میانسالی و آستانه پیری در انتظار معجزه ای هستیم که زندگیمونو عوض کنه !!

مردمان جهان سومی که همیشه چشم به آسمان و معجزه  اش  داریم تا کسی بیاید و دستمان را بگیرد و ما رازفرش به عرش برساند .. به همین راحتی در جیک ثانیه حال بدمان را خوب کند ... از نداری وغم رهایمان کند...

و و و و و .... که هیچ کدامشان هیچ وقت عملی نشدند .. غافل از آنکه تنها منجی ما در آینه سالها خاک  خورده بود .. تنها کسی که میتوانست کاری برایمان کند ... خودمان بودیم و بس ...

تنها کسی که دست و پایش را با غل و زنجیر ندانم کاری و اهمال و نادانی و ... هزار غیره دیگر بستیم و انتظار داشتیم بادست بسته معجزه کند .. خودمان را میگویم ..خوده خوده خسته و درمانده مان را ....

که همیشه دیگران رابه خودمان ترجیح دادیم .. همیشه خودمان را جای طرف مقابلمان گذاشتیم و از منظر  او خودمان را دید زدیم که نکند  که نکند که نکند بد باشیم .. که نکند به وظایفمان کم اهمیت 

بدیم و نکند که اطرافیانمان اندکی برنجند .. به  درک که خودمان مچاله ایم .. که داغونیم .. .که افسرده ایم .. که هزار هزار بار تکه تکه ایم و کسی نیست جمعمان کند ...

عوضش مادر خوبی هستیم برای بچه هایمان .. فرزند خوبی برای مادرمان .. و آدم خوبی به گمان ضعیف خودمان برا ی اطرافیان ..

و آنروز به حتم در محضر الهی اگر خوده خدا مقابلمان چشم در چشم بپرسد با خودت چه کرده ای ؟؟ با روح و جسم و روانت با قلبت با غرورت چه داریم در جوابش ؟؟؟؟؟؟

نسل سوخته و مچاله  ما از همان  کودکی با  جنگ و زلزله و سیل و گرانی و کوپن و صف نفت و  کپسول گاز و صف قندو شکر و برنج و روغن و تخم مرغ حتی .. جنگید .. بی سپر .. بی سلاح... بیدفاع ... و مظلوم ... سربزیر ...

و اکنون درآستانه پیری وقتی به پشت سرش پشت صحنه جنگ زندگیش مینگرد پیکرهای خونین و مالین و تکه تکه فراوانی می بیند .. عزیرانی که از وجودش  از روحش کنده شده اند و روی خاک و خو ن افتاده اند ..

کودکی ، جوانی ، نوجوانی ، فقر و نداری ،  اعتیاد و ........ طفلکان معصوم روحمان  را کشتند و نابود کردند ..

و .... امسال این قرن هم تمام شد .. برای تمام کسانی که این مطالب را میخوانند و در همه جای این دنیا آرزوی سلامتی از ته ته ته دلم دارم ...به امید روزی که، قرنی که، سالهایی که بهتر از دیروزه و سالها و قرن پیش ‌‌..هیج کدام ما حتی نوه هایمان شاید پایان قرنی را که شروع میشود را نخواهیم دید . همانگونه که میلیونها نفر ندیدند. ولی آغازش را دیدیم  پس خوش شانس بودیم  ...

 ..  امروز آخرین روز کاری قرن اخیر را سپری کرده ام ... به دستان خسته ام مینگرم .. به  انگشتان زمخت و نه چندان زنانه ای که بی وقفه تایپ میکنند ..

خدایا فقط با امید  تو پایان این نیم قرن  را امضا میکنم .. به امید قرنی نیکوتر .. سالم تر .. شادتر ... امیدوارتر ..آگاهتر ...  داناتر .... برای همه دنیا ... همه دنیا و همه دنیا ...

خدایا هوامونو مثل همیشه داشته باش .. ما فقرا هیچکی غیر از تو نداریم ... هیچکی ... همه کسمون باش ... مرسی که همیشه هستی هزار تا بوس ... 

سپاس از همراهی و نگاه گرمتون ....