گاهی شده سر میز غذا یه لحظه تصیمیم بگیرین تلویزیون خاموش کنین و بعدش بگین :  آخیش به به چه سکوتی ...

کاش زودتر خاموشش میکردم ..!!!

حضور یه سری آدما تو زندگیمون دقیقا همینطوره .. بهشون عادت داریم .. به اون صدا .. به اون فضا .. حتی به درد و رنج حاصل از اون .. سازگاری یه خصلت خوب انسانیه اگه یه خوبی داشته  باشه صد تا خصلت بد دیگه ام

داره .. متاسفانه ما مخصوصا اونایی که تو خونواده های بلبشو و فقیر از لحاظ مادی و معنوی بزرگ میشن فقط و رشد نمیکنن ... این خصیصه سازگاری درونمون زیاده .. چون همیشه دچاریم به ناچاری ..

گاهی وقتی سالیان سال دچار یه کسانی یه موقعیتی یه شغلی هستیم که درونشون جز رنج و درد هیچی نصیبمون نمیشه این خصلت سازگاری به روح و روانمون چنگ میزنه ...

خصلتی که مثل اختاپوس همه پاهاشو دور تنمون می پیچه و خفمون میکنه ولی ازش راضی هستیم .. یه حاشیه امن مزخرف مثل یه پیله دور تنمون میبافیم و سر تو لاک خودمون تو لجن و گه  دست و پا

میزنیم و فک میکنیم زندگی میکنیم که از هزار مردگی بدتره ... که زنده بودن فقط زندگی نیست ...

ما ازدواج میکنیم بدون آموزش  و با در نظر گرفتن صرفا طرف مقابلمون و فکر میکنیم وقتی این فرد مثلن اکثر ایده آلهای منو داره پس تمومه غافل از اینکه وقتی شما دست کسی رو میگیرین بعنوان شریک زندگی

شما با خونواده اون ، عادتها و خصایصش ، فرهنگ و تربیتش ..عقاید و ایده آل هاش و علایق و سلیقه اش و باورهاش  با مشکلات روحی و جسمیش .. با آسیب های دوران کودکیش با کمبوداش ...در واقع ازدواج کردین .. 

هر کسی که قصد ازدواج  داره من اینو بهش میگم : چقدر خامن اونایی که میگن پدر و مادر درست حسابی نداره ولی خودش  خوبه ! منکه نمیخوام با ننه باباش زندگی کنم .. و این همه خامی و بی تجربگی و

سطحی فکر کردن برام مثل یه کابوسه ...

همه ریشه تو خونواده شون دارن این فکر مزخرفیه که فک کنیم فقط طرف مقابل مهمه و بس ...  که صد البته بارها گفته و نوشته ام که  باید این درسها و

تجربیات تو مدارس از دوران کودکی بهمون آموزش داده بشه که متاسفانه هرگز

هیچ جایی حتی اگه صد سالم درس بخونی تو هیچ واحد دانشگاهی پاس نمیکنی ...

به نظرم هر زن و مردی دو بال پرواز برای زندگی مشترک هستند .. به هر دلیلی یکی از از بالها  در کنار بال دیگه به طور موزون و متناسب و به جا حرکت نکنه

محاله ممکنه بشه اون زندگی به پرواز در بیاد و اوج

بگیره .. واژه همسر دقیقا به همین معناست ولی متاسفانه وقتی یکی از بالها از کار میفته ریپ میزنه و ساز مخالف .. با یه بال طرف مقابل همیشه سینه

خیز رو زمین راه میره ... زخمی میشه انرژی ازدست میده  و همیشه ام رو زمینه .. تو گل و لای و خاک و خل ...

وقتی یه آدم تلخ و دشوار و که سالیان سال کنارت زندگی رو به کامت تلخ کرده ، کسی که به خاطرش روی عقاید و علایقت و استعدادت پا گذاشتی کسی

که همیشه باهاش در جا میزنی .. به خاطرش از همه علایقت میگذری .. به خاطر حفظ آرامش ظاهری زندگیت به جای زندگی کردن تحمل و تحمل میکنی ..

به یکباره میبنی ده سال بیست سال سی سال گذشته و ...  تمام ... و پرده افتاده و تو دیگه نیستی ...

ایکاش میشد ایکاش این قدرت و خدا به همه میداد که خارج از همه باورهای غلط جامعه جهان سومی میتونستیم همه آدمای سمی زندگیمونو حذف کننم 

این سازگاری با غم و درد و اندوه که توش همه چی رو میبازی مثل نوازش دیوارهای سخت و ضخیم زندانه .. زندانی که توش گیر کردی ولی میله هاشو

دوست داری ... به بوی نمورش به موش ها و سوسکهاش عادت کردی ..کم کم به تحقیر شدن های پیاپی به نخواستن های مدام که تو وجودت سرکوب شده عادت میکنی ... کم کم واژه مزخرفی مثل سرنوشت و تقدیر و  ال و بل میاد سراغت تا دلخوشکنک الکی باشه برای اینکه  تحمل تو بالا ببره ..

و فک میکنی زندگی قطعا همینی هست  که من دارم ...

اینو فقط کسی که از زندان آزاد شده   با تک تک سلولهاش حس میکنه که وقتی یه آدم سمی به تمام معنا رو حالا هر کسی که باشه از زندگیت حذف

میکنی چه حس رهایی دیوونه کننده ای بهت دست میده مثل همون حس خاموش کردن تی وی بعد از مدتهای مدید ..

و همون آخیش  ته دل که ایکاش زودتر اینکار و میکردم ...

لی لی