بر من گذشتی،                    

سر بر نکــــــــردی

از عشق گفتم ،                   

 بـــــاور نکــــــــردی

دل را فــــــکندم                     

ارزان بــه پــــــایت

سودای مهـرش                    

در ســـــــر نکردی

گفتم گـــــلم را                      

می بویی از لطف

حتی به قهرش                     

پــــرپـــر نـــــکردی

دیدی ســبویی                      

پــــــــر نوش دارم

باتشنگـــی ها                       

لــــــب تـر نکـردی

هنگام مـستی                      

شور آفــــرین بود

لطفی که با ما                       

دیگر نکــــــــــردی

آتش گــــــرفتم                       

چــون شاخ نارنج

گفتم: نظـر کن                

سر بر نکــــــردی

 سیمین بهبهانی

شوریده ی آزرده دل ِ بی سر و پا من

در شهر شما عاشق انگشت نما من

دیوانه تر از مردم دیوانه اگر هست

جانا، به خدا من... به خدا من... به خدا من

شاه ِ‌همه خوبان سخنگوی غزل ساز

اما به در خانه ی عشق تو گدا من

یک دم، نه به یاد من و رنجوری ی ِ من تو

یک عمر، گرفتار به زنجیر وفا من

ای شیر شکاران سیه موی سیه چشم!

آهوی گرفتار به زندان شما من

آن روح پریشان سفرجوی جهانگرد

همراه به هر قافله چون بانگ درا، من

تا بیشتر از غم، دل دیوانه بسوزد

برداشته شب تا به سحر دست دعا من

سیمین! طلب یاریم از دوست خطا بود:

ای بی دل آشفته! کجا دوست؟ کجا من؟

سیمین بهبهانی

دلم گرفته ، ای دوست! هوای گریه با من
گر از قفس گریزم کجا روم ، کجا من؟

کجا روم که راهی به گلشنی ندارم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من

نه بسته ام به کس دل نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج رها رها رها من

ز من هر آن که او دور چو دل به سینه نزدیک
به من هر ان که نزدیک از او جدا جدا من

نه چشم دل به سویی نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی به یاد آشنا من

زبودنم چه افزود ؟ نبودنم چه کاهد؟
که گوید به پاسخ که زنده ام چرا من

ستاره ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته ، ای دوست هوای گریه با من

سیمین بهبهانی

این روزهای تلخ به معنای واقعی  کلمه تلخ در کلبه کوچک تنهاییم  با مشکلی که برای پسرم پیش آمده وقتی به بینی ورم کرده و کبود و

دفورمه اون نگاه میکنم .. به خودم میگم .. یک ضربه کوچک با یک تیغه کوچک روی صورت وقتی اینکارو میکنه.. ببین ضربات روحی با روح چه

میکنه ؟

درحوادث روزگار جسم هم مانند روح درگیر میشه ... روح انسان هم ضربه میخوره .. میشکنه .. زخمی میشه ... خونریزی میکنه .. درد

میکشه .. متورم میشه .. دفورمه میشه .. کبود میشه ..گریه میکنه ...  مچاله میشه ...

ولی ما اونو نمی بینیم .. وقتی آسیب روحی میبینیم از کنارش به راحتی رد میشیم ... رسیدگی که به یک شکستگی کوچک مثل بینی

میکنیم هرگز به روحمون نداریم .. وقتی روح آسیب می بینه  خسته و عصبی هستیم .. دائم گریه میکنیم .. مچاله ایم .. پرخاشگریم ..

عصبانی و بد عنقیم .. از زمین و زمان شاکی هستیم .. روحمون زخمیه .. خونریزی میکنه .. خودشو به در و دیوار قفسه سینه میکوبه ..

تنگی نفس میگیریم .. دردهای جسمانی  امونمونو میبره .. ولی بازش بهش بی اعتنایی میکنیم .. یه چیزی ..یه چیزی مثل خوره از تو

وجودمونو میخوره ... ولی ما با بی اعتناییم ...به این روح خسته ..

یه انگشت کوچک اگه بشکنه عکس میگیریم .. آتل میبندیم ..مسکن میخوریم بعد از خوب شدنم پسا مراقتب فیزیوتراپی میریم .. ولی وقتی روح

میشکنه .. هیچ آتلی ..هیچ مراقبتی .. هیچ مسکنی .. هیچ پسا مراقتبی نداره ..

اسیر زندان انفرادی قفسه سینه است  این مظلوم بی پناه ...

وقتی فرهنگ ما رفتن به روانپزشک و روانکار و دیوونگی میدونه و پول هدر دادن  ،  پیش یه دکتر روانکاو نمیریم  ... پیش مشاور نمیریم ..

انسان بدون روح هیچ نیست .. هیچ .. اگه یک روز فقط 24 ساعت  این روح خسته جسم و رها کنه و بره ... بره و دیگه برنگرده ..  متعفن

میشیم ... میگندیم .. باید مثل گوشت تو یخچال بمونیم تا بو نگیریم .. اهمیت روح تا این حده .. اما همین روح  عزیز که از خدا در جسم و

کالبدمون دمیده شده و ما رو هویت و ارزش بخشیده ... انقدر در نظر ما بی ارزشه .. انقدر بهش بی توجهیم ...

مثل ماهی که تا وقتی تو آبه ... نمیفهمه کجاست هی آب آب میکنه و دنبال آب میگرده ...

 وقتی از آب میفته بیرون تازه میفهمه چه بلایی سرش اومده و تا حالا کجا بوده ولی خیلی دیر شده ...

قدر روح خسته مونو بدونیم .. بهش توجه کنیم .. گاهی دستشو بگیریم و ببریمش پارک .. ببریمش جاهایی که دوست داره .. هر کی میدونه

روحش چه جوریه ..چی ازش میخواد .. چی دوست داره از چی بدش میاد ... وقتی کاری میکنی که از ته دل راضی نیستی .. و میدونی

اشتباهه .. این نشون میده که روحت این کار و دوست نداره .. پسش میزنه ..

به روحمون .. به این خسته در  زنجیر و  این زندانی پشت قفسه سینه بیشتر برسیم .. و قدرشو بدونیم قبل از اینکه ترکمون کنه ..

وقتی آسیبی می بینه .. ببریمش دکتر .. مراقبش باشیم ...اگه  خسته و عاصی بشه اگه ترکمون کنه ؟؟؟؟؟؟

این سال عجیب ، این ماهها و هفته ها و روزهای  عجیب ، پر از حوادث تلخ ، پر از روزهای اندوه که روزی نیست که بدون حادثه  وخبر تلخی

دراخبار به سر شود .. به این میندیشم که ایکاش این سال میمون نامیمون خیلی خیلی زود به سر شود ..

هر شب که صحیح و سلامت کنار بچه هایمان و خانواده مان هستیم باید خدا را شکر کنیم ..

 هرشب که  بچه هایم  کنارم هستم و سر به بالین میگذارم  میلیاردها بار خدا را شکر میکنم ...

دیشب شب تلخی را سپری کردم  بینی پسر کوچکم در تمرین فوتبال شکسته و از دیروز درگیر بیمارستان ، درد  و تورم و ... و از همه بدتر

با این سرمای بد زمستان .. چه بگویم که چه شب تلخ و بدی را سپری کردم ولی باز خدا را هزاران بار میلیونها بار شکر میکنم که اتفاق بدتری

نیفتاده ..

روزهایی هست که از یکنواختی ، از تکرار روزهای مثل هم ، از بی حوصلگی ناله میکنیم در حالیکه همین آرامش را باید قدر بدانیم همینکه اسیر

بیمارستان و درمانگاه و آمپول و سرم و درد و تورم و ناراحتی خود و عزیزانمان نیستیم را باید شاکر خدا باشیم .. هی نق نزنیم ..وقتی میریم

خونه می بینیم عزیزانمون مثل همیشه هستن ، همین کارهای روزمره و مختل نشدن نظم جاری زندگیمون نشون میده که همه چیز خوبه حالا

لازم نیست اتفاق خارق العاده ای بیفته تا ما احساس خوشبختی کنیم .. همینکه هستیم همینکه عزیزانمون هستن .. خونمون گرمه ..

روزیمون براهه ..  عزیزامون سالمن ... خودش یک دنیا میارزه ..پس انقدر نق نزنیم .. از زمین و زمان شاکی نباشیم ..

وقتی که یه اتفاق کوچیک مثل شکستگی تیغه کوچک یک بینی میتونه اینهمه نظم زندگی یه آدمو بهم بریزه و انقدر آرامش و از زندگی بگیره

وای به حال اونهایی که با درد و رنجها و بیماریهای بزرگتری درگیرند .. این چند روز انقدر بهم سخت گذشته که حسرت یک خواب نیمروز راحت

به دلم مونده .. همینکه طبق معمول هر روز میریم سر کار .. میایم خونه ... میخوابیم بیدار میشیم .. و کارای روزمره مونه انجام میدیم باید

شاکر باشیم .. و سپاسگزار خداوند متعال

وقتی میری بیمارستان میفهمی چقدر خوشبختی که تو خونه راحت نشستی .. وقتی ... وقتی .. وقتی ..

خانواده ها یی که درگیر بیماریهای بزرگند .. بیماریهای صعب العلاجند .. بیماریهایی با خرجهای آنچنانی خدایا همه شان را ..همه شان را

در پناه خودت بگیر و شفا ی عاجل عنایت فرما .. خدایا نگذار هیچ عزیزی در پیش چشم خانواده درد و رنج و بیماری تحمل کند و مثل شمع

درد بکشد  ، و هیچ عزیزی را کنار عزیز دیگری مثل شمع نسوزان .. امتحان سختی است ..

شما را به خدا برای پسرک من دنیا کنید .. هر چه زودتر حالش خوب بشه ..

خدایا میبینی که در این همه درد و اندوه و مه غلیظ نا امیدی تنها کورسوی امیدم این دو کودکند ..

 اینها را در کنار تمام  فرزندان  کشورم در پناه خود نگهدار...  آمین ...