افکار زن است که بچه هایت را بزرگ میکند

نه قیافه و هیکلش با دقت انتخاب کنید ..

یک گل هرگز به فکر رقابت با گل کناری نیست گل شکفته میشود ..

تو دنیای پر از مدهای کوتاه مدت من یک کلاسیک بی انتها میمونم ..

ضمیر ناخودآگاهت همیشه در حال گوش کرده است مراقب باش در مورد خودت و آینده ات چی بر زبان میاوری ..

بیلیون ها  دلار صرف تحقیقات در مورد زندگی بر روی سیاره های دیگر میکنیم و تریلیون ها دلار هم صرف از بین بردن زندگی بر روی زمین .

روی خودت کار کن نه روی سلفی هایت ..

آزادی یک وضعیت ذهنی است ..

با کسی باش که میتونی باهاش رشد کنی ..بعضی افراد فقط مانع پیشرفت تو اند ...

دیروز مطلب جالبی میخوندم و خیلی لذت بردم در مورد اینکه :

در آلمان و اتریش فرار از زندان جرم نیست .. زیرا هر انسانی تا زنده است حق دارد برای آزادی تلاش کند ...

آدمها با رفتارشان یکی نیستند درگیر شدن با آدم هایی که بقا و ماندگاری شان در تظاهر به نفهمی است ..

مثل کوبیدن کف دست بر پشه ای است که روی گونه هایمان نشسته است ..

شاید پشه له شود ولی خودمان هم سیلی میخوریم ..

باید از پشه های فاقد شعور فرار کرد و بی جهت خود و اعتبار خود را برای چیزهایی که ارزش توجه ندارند

فدا نکرد ..

....................................................

دنیا پر است از دکترهای بیسواد ، دانشگاه رفته های بیسواد ،سیاسیون بیسواد انسانی که به شناخت

خویش نرسیده باشد ، بیسواد است هر چند تمام کتب دنیا را خوانده باشد .

اگر درونت پر از خشم ، نفرت ،خودخواهی و غرور  ، نژاد پرستی ، حسادت است بدان که هیچگاه چیزی را

نیاموخته ای بدان که هنوز رشد نکرده ای ..

انسان در مورد چیزهای زیبا حرف میزند اما زشت زندگی میکند .. این همان چیز است که تاکنون بشریت بر

خود روا داشته است ..

صداقت یعنی دو جور زندگی نداشتن ..یعنی همان جوری زندگی کنیم که میگوئیم ..

هیچ چیز سر جایش نیست

مثلا تویی که

الان

زیر این باران

باید کنارم باشی و

نیستی ...

مثلا منی که

تا الان

باید فراموشت میکردم

و نکردم ...

علی قاضی نظام

.....................................

طرز خودکشی در هر فرد منحصر به فرد است

یکی محبت نمیکنه ...

یکی دیگه آرزویی نمیکنه ...

یکی دیگه شیک نمیپوشه ...

یکی دیگه به خودش نمیرسه ...

یکی دیگه به تحصیل ادامه نمیده ...

یکی مدام ترانه های غمگین گوش میده ...

یکی دیگه از خودش عکس یادگاری نمیگیره ...

اینگونه است که اکثر آدمها در 30 سالگی می میرند ...

و در 80 سالگی دفن میشوند ...

این روزهای عجیب ..  این روزهای پر از دلهره و حادثه و غم .. این تیر ماه غریب که صدر اخبار مرگ غم انگیز آتنا است ..

آتنای هفت ساله زیبا و مظلوم و بیگناه به مفهوم واقعی کلمه بیگناه به دست اسماعیل مرد 42 ساله متاهل مورد تجاوز قرار گرفته

و کشته شده و جسدش بعداز 20 روز مفقود شدن در شهر کوچک استان ما کشف شده و همه را بهت و حیرت و افسوس و غم واندوه

عمیق فرو برده ... چهره مظلوم و بیگناه دختری زیبا و معصوم که در تلگرام هنوز میچرخد و میگردد و حرفها وحدیث های فراوان ..

از پدر آتنا ... که تصویر سرتا پا خاکیش سر مزار دردانه زیبایش دل هر بیننده ای را به درد میاورد ..

مادر .. واژه ای غریب ولی متعالی .. شاید تنها روزی که فرزند گریه میکند و مادر میخندد روز تولد نوزاد است ...

من به عنوان یک مادر ...قسم میخورم که هیچ روزی هیچ روزی در زندگیم به اندازه تولد فرزندم بعد از آنهمه درد و پاره شدن بند بند وجودم و

ضجه و درد جسمی وحشتناک که از نظر علمی هیچ دردی به پای درد زایمان نمیرسد و درد آن معادل 27 بار شکستن پی درپی یک استخوان

است شیرین ترین لحظه زندگی یک مادر  بعد از تحمل آنهمه درد لحظه ای است که بعد از تولد  و رهایی مطلق به یکباره گریه نوزاد را میشنود

و همه درد و رنجی که ساعاتی پیش متحمل بود به یکباره رنگ میبازد و شیرینی و شهد عمیقی سراسر روح و جسم مادر را میگیرد و

همزمان با گریه ممتد نوزاد خنده شیرینی قلب و روح مادر را زنده میکند و دردش را از یاد میبرد .. من به عنوان یک مادر اذعان میکنم هیچ

حلاوتی هیچ شیرینی در دنیا به پای آن لحظه نمیرسد ...و مادرانی که به روش سزارین بچه به دنیا میاورند هرگز این شیرینی را نمیچشند ..

هرگز ... و  مادر این لحظات را هیچ گاه  تا آخر عمرش فراموش نمیکند ..

و در این میان ... این دو مادر غمگین ..

پریناز ... مادر آتنا که سیاهپوش و با چشمانی خونبار و صدایی که در گلو خفه شده  ... به سبب یک غفلت کوچک از کودک دلنبدش

مستوجب اینهمه عذاب و شکنجه شده ...

در آنطرف دیوار .. مادر قاتل ... دلشکسته وغمین و سر افکنده و گریان به دیوار تکیه داده و میگرید ... روزهاست که ازخانه بیرون نرفته یعنی

نمیتواند از خانه بیرون برود تحمل نیش و کنایه و حملات همسایه ها و همشهری هایش را ندارد .. حتی برای خرید نان نمیتواند بیرون برود ..

دو مادر ... مادر مقتول ...همه با او همدردی میکنند .. همه به او دل میسوزانند ..همه برای تسلای خاطرش تلاش میکنند ..خانه پریناز

مادر مقتول بی گناه هر روز پر و خالی میشود ...  شهردار ، استاندار ، امام جمعه و بزرگان شهر همه و همه برای ابراز همدردی به خانه شان

میروند گر چه  به زغم من هیچ کلمه ای در این دنیای فانی و نه هیچ دنیای دیگری نمیتواند تسلای

خاطر مادری شود که فرزند دلبندش اینگونه فجیع و غم انگیز بعد از تجاوز بیرحمانه و شکنجه کشته شده .. . قاتل قبل از کشتن آتنا ..

مادر او را ...پدر او را کشت .. و بعد آتنا را ..

و آن طرف دیوار ... مادر قاتل ... که هیچ کس به او دل نمیسوزاند ..  هیچ تسلای خاطری ندارد .. هیچ کس درب خانه غمگینش را

نمیکوبد ...این طرف دیوار هم عزاست .. برای فرزندی که هنوز نفس میکشد ولی در واقع مرده .. و تا چند روز دیگر نفس نخواهد کشید ..

هر دو موقع زایمان دلبندشان را در آغوش فشردند ... از شیره جانشان به او نوشاندند .. نازش را کشیدند .. با بزرگ شدنش قند در دلشان آب

شد .. رعنا شدنش را با هزاران آرزو دیدند ... ولی هیچ کدام وقتی برای اولین بار فرزند را به سینه فشردند و صورت زیبایش را غرق بوسه

کردند .. حتی ثانیه ای فکر نمیکردند که چنین سرنوشتی در انتظار این طفلکان معصوم خواهد بود ..

پریناز... از شیره جانش به آتنا شیر داد آیا میدانست که نوگلش چه زود اینگونه فجیع پرپر میشود ... هرگز

آیا مادر قاتل ..(نامش را نمیدانم ) فکر میکرد که این طفلک دو سه کیلویی که در آغوش دارد روزی یک جانی خطرناک متجاوز میشود و او

شیره جانش را در کام یک قاتل میریزد ؟ هرگز  

دو مادر ...به طرز فجیعی کشته شده اند ... قبل از آتنا کشته شده اند ..

ولی هیچ کس این مادر دوم را نمی بیند .. و به  او دل نمیسوزاند .. چه کسی میخواهد فرزندش قاتل باشد ؟

چه کسی میخواهد فرزند دلبندش مقتول شود و اینگونه بمیرد .. هیچ کس ..

 آتنا اولین دختر مظلوم کشته شده تاریخ نیست .. قاتل نیز اولین قاتل و متجاوز تاریخ نیست .

مادر آتنا و مادر قاتل هم بی شک  اولین مادران مقتول و قاتل نیستند ..

ولی این درد ... این رنج ... هر بار که اتفاق میفتد گویا اولین بار است که اتفاق افتاده است ...

و هیچ گاه از شدت رنج آن بدلیل تکرار کاسته نمیشود ... هیچ گاه ..

در این میان کودکان قاتل نیز فراموش شده اند .. کودکان مظلوم و بی پناهی که تا همیشه زندگیشان تباه شده و کسی آنها رانمبیند

دخترکان معصومی که به همراه آتنا مردند در واقع قاتل به کودکان خودنیز تجاوز کرده و آنها را کشته .. ولی نمیداند ...

 این داغی است که بر پیشانی آنان خورده و تا ابد فرزند قاتل بودن را با خود یدک خواهند کشید هر کجای دنیا که باشند ...

دو خانواده همزمان قربانی شده اند و به مسلخ رفته اند ... در این میان آتنا فقط کشته نشد ...

دو مادر .. دو خانه پر از سیاهی و غم واندوه .. یک شهر .. یک استان .. یک کشور .. سیاهپوش آتنا و آتناهایی که بی گناه کشته شدند ..

دلم به حال هر دو مادر میسوزد .. و چه مظلوم مادرقاتل میگوید میخواهم زودتر مجازات شود ؟؟؟ ولی در آخر ؟؟؟؟؟

چه غمگینانه تر به رسم یک مادر ... فقط یک مادر نه  چیز دیگر ...  میخواهد برای آخرین بار فرزند ممنوع الملاقاتش را ببیند ....

براستی درد کدامین مادر بیشتر است ...؟؟؟؟

به کدامین مادر بیشتر باید گریست ؟؟؟؟

مادر مقتول که جگر گوشه اش .. پرپر و بی گناه در درون خاک آرمیده ؟؟؟؟

یا مادر قاتل که جگر گوشه اش ... تا چند روز دیگر  بر روی دار میرقصد ؟؟؟؟