با همه بی سر و سامانی ام

باز به دنبال پریشانی ام

طاقت فرسودگی ام هیچ نیست

در پی ویرانی شدن آنی ام

آمده ام بلکه نگاهم کنی

عاشق آن لحظه ای طوفانی ام

دل خوش گرمای کسی نیستم

آمده ام تا تو بسوزانی ام

آمده ام با عطش سالها

تا تو ک می عشق بنوشانی ام

ماهی برگشته ز دریا شدم

تا تو بگیری و  بمیرانی ام

خوب ترین حادثه می دانمت

خوب ترین  حادثه می دانی ام ؟؟؟

حرف بزن ابر مرا باز کن

یر زمانی است که بارانی ام

حرف بزن حرف بزن سالهاست

تشنه یک صحبت طولانی ام

ها.. به کجا می کشی ام خوب من ؟؟

ها ... نکشانی به پشیمانی ام ؟؟؟؟

محمد علی بهمنی

.......................................

غ . ن : بعضی روزا و شبا فقط باید شعر خوند شعر خوند و شعر خوند .. و هیچ چیز مثل یک شعر ناب حال دل غمگینتو تسکین که نه ، آروم نمیکنه ...

ز بس بی تاب آن زلف پریشانم نمیدانم

حبابم ، موج سرگردان طوفانم ؟ نمیدانم

حقیقت بود یا دور و تسلسل ، حلقه زلفت ؟

هزار و یک شب این افسانه میخوانم ، نمیدانم

سراسر صرف شد عمرم همه محو نگاه تو

ولی از نحوه ی چسمت چه میدانم ؟ نمیدانم

چو اشکی سر زده یک لحظه از چشم تو افتادم

چرا در خانه ی خود عین  مهمانم ؟ نمیدانم

ستاره میشمارم سالهای انتظارم را

هزار و سیصد و چندین و چندانم ؟ نمیدانم

نمیدانم ، بگو عشق تو از جانم چه میخواهد؟

چه میخواهد بگو عشق تو از جانم ؟ نمیدانم

نمیدانم به غیر از این نمیدانم ، چه میدانم ؟

نمیدانم ، نمیدانم ، نمیدانم ، نمیدانم

قیصر امین پور

وقتی به یاکریم ها نزدیک میشیم تا احساس خطر جدی نکنن پرواز نمیکنن

یا کریم  ها خنگ  نیستن ... مهربونن

فکر میکنن همه مثل خودشونن ..

و  قصد آسیب زندن بهشون رو ندارن

یاکریم  های زندگیتون و اذیت نکنید

اونا خنگ نیستن مهربونن همین ...

یه قانونی هست به نام قانون تعادل و تقارن یعنی اگردر زندگی رنج و درد کشیدید و این رنج و درد باعث آگاهی شما شده .. اگه از زمین و زمان و خدا و کائنات طلبکار نشدید

نیمه دیگر زندگی شما دقیقا برعکس گذشته شما میشه ... این امر میتونه برعکس هم باشه یعنی اگه نیمه اول همش خوش خوشانتون بوده و از این هم درس نگرفتید

طوفان نوحی رو تجربه  نکردید و همه خوش شانسی هاتونو به هوش و ذکاوت نداشته خودتون ربط دادید بدونید اگه با همین فرمون پیش برید قطعا در میانسالی طوفانی زندگی شما رانابود خواهد کرد

در بد اقبالی که ما اسمشو بداقبالی میزاریم البته باانتخاب های ناشیانه و بعضا غلط خودمونو درگیر آدمها و  مسیرهایی میکنیم که به ناکجا آباد میرسیم لطفا این مواقع زود قضاوت نکنید خدا با ما

پدر کشتگی نداره ... اگه رنجی میکشیم زود خدا و زمین و زمان را مقصر ندونیم ... محکوم نکنیم ... مسئله اینه که همه این دردها تلنگریه به روحمون که به آگاهی برسیم .. اگه به این آگاهی رسیدیم

حتی این دردها هم برامون شیرین میشه ...

گاهی ما انقدر سنگ دلیم ... انقدر خودخواهیم که نمیخواییم چشمامونو به روی حقیقت زندگی و هستی و عشق باز کنیم .. نمیخواییم اونچه رو که خداوند در ورای درد بهمون میده ببینیم ...

فقط مثل یک شیرین عقل پا به زمین میکوبیم درحالیکه که خداوند با هر دردی یه نشونه بهمون میده که به هوش .. برگرد.. ببین .. لمس کن .. آگاه شو ..

ولی ما ها درکمال ناباوری به قصاب محله مون بیشتر از خدا اعتماد میکنیم ..

میگی نه .. اینطوریا نیست .. کمی به کارایی که هر روز روتین انجامش میدی دقت کن .. همین..

لی لی

...........................................................