دکتر شریعتی می گوید:
از انسان بودنم شرم میکنم !
گاهی می خواهم انسان نباشم!
گوسفندی باشم پا روی یونجه ها بگذارم اما دلی را دفن نکنم!
گرگی باشم گوسفندها را بدرم اما بدانم کارم از روی ذات است نه هوس!
خفاش باشم ، که شبها گردش کنم با چشمهای کور...اما خوابی را پر پر نکنم!
کلاغی باشم که قارقار کنم...اما پرهایم را رنگ نکنم و دلی را با دروغ بدست نیاورم!
چه میدانم شاید حیوانات به قصد توهین...همدیگر را انسان خطاب می کنند.