امسال ایرانیها حاجی نمیشوند ... تا آنجایی که من حقیر میدانم حج  تمتع حج ثروتمندان است .. حج کسانی که دستشان به دهنشان

میرسد تا یادم میاید همینطور بوده .. سالها انتظار وخرج چند میلیونی برای یک سفر زیارتی که آرزوی هر مسلمانی است .. خرید هدایا و سوغات اکثرا چینی از آنجا و میهمانی ها و بریز بپاش های آنچنانی که حتی یک فقیر بر سر این جو ر ولیمه ها نیست .. به نظرم تالار ها بیشتر از همه  بدلیل کنسل شدن حجم امشان در این مورد ضرر میکنند چون ماهها قبل باید وقت میگرفتی  تا بتوانی ولیمه حج بدهی ..

روی سختم با تو یی است که بعداز سالهای سال انتظار امسال به قصد آمرزش گناها ن .. به قصد و نیت طلب حاجب ..به قصد یک زیارت ناب و یک سفر اصیل و عرفانی و معنوی و هرجه که نامش را میگذاری قرار بود به حج بروی .. ولی نشد .. قسمت که میگویند همین است به اسم نوشتن و پول داشتن و برنامه ریزی نیست .. گاهی نمیشود که نمیشود ... به هر حال ...

آقایان و خانمهای عزیزی که امسال قرار بود حاجی بشوند و نشدند ... نگران نباشید .. خدا در آن خانه مکعبی شکل خالی با پرده های سیاه نیست .. به خدا  به خود خدا قسم .. خدا در دستان پینه بسته آن زن سرپرست خانواری است که از صبح تا شب کارگری میکند تا اجاره خانه بدهد تا پنج بچه قد و نیم قدش گرسته نمانند ... خدا در دستان آن بیوه زن مستمری بگیری است که  که سالها به دلیل نداشتن جهیزیه و شرمندگی درب خانه را به هزار بهانه واهی درب را به روی خواستگار نمیگشاید ...

خدا در چشمان کودکان کار خیابانی است که در سرما و گرمای روز .. به دلیل بد سرپرستی و بی سرپرستی و اعتباد والدین و به هر دلیلی مجبور به کار و دستفروشی برای امرار معاش خانواده اند کودکانی که کودکی از یاد برده اند ... کودکانی که کودکی نکرده انند ...

خدا در دستان بیوه زنی رنجور و خسته از اعتیاد همسر ... خسته از اجاره نشینی .. خسته از بی پولی .. خسته از سگ دو زدنهای بیحاصل فقط برای تامین اجاره و لقمه نان اندکی برای کودکان بی گناه خود است که تنها آرزویش ...تنها رویایش ...داشتن یک سرپناه کوچک است تا دیگر اجاره ندهد ...تا دیگر پول قبض آب و برق و گاز نصف حقوقش را نبلعد .. تا دیگر انقدر انتظار رسیدن یارانه را نکشد و گوشش را به اخبار تیز نکند ...

خدا در خانه های سالمندان ... چشمهای منتظر مادرانی و پدران خسته ای  است که سالهای دوری است درانتظار چشمهایشان سفید شده ... انتظار محبت .. که خود روزی بی دریغ نثار فرزندانی کردند که اکنون آنان را از یاد برده اند ...پیرزنان و پیرمردانی که آرزوی یک سفر کوچک مشهد دلشان را میلرزاند ...

خدا در خانه های محقری است که کودکان بی سر پرست در آنجا نگهداری میشوند  با  اندک بودجه ای که از طرف مردم تامین میشود ... خانه های غم و اندوه ... خانه هایی که هرگز خانه واقعی پر از محبت در کنار والدین نمیشود ....

به خدا و به خدا و به الله قسم خدا در عربستان نیست که برای دیدنش میلیونها خرج کنیم ... خدا همینجاست نزدیکتر از رگ کردن به ما ...

مگر دستگیری و گره از کار یک انسان گشودن کم کاری است که ... اینچنین ارزشهای  انسانی برایمان رنگ باخته .. مگر چقدر زنده ایم ..

چند وعده بیشتر میتوانیم غذا بخوریم ... چقدر اکسیژن مصرف کنیم و به یاد خدا نباشیم .. آیا لفظ حاجی مرا  بهشتی میکند ؟ ... آیا لفظ حاجی میتواند در آن دنیا روز واقعه به تنهایی دست مرا بگیرد از پل صراط بگذراند ... بخدایی خداوند قسم نه ..

روی سختم با حاجیهایی است  که امسال نرفتند .. انشااله قسمت شود و روزی حتما به آرزویشان برسند ...

ولی خریدن یک سرپناه کوچک برای یک خانواده نیازمند فقیر و خسته و ناامید که امیدی به داشتن سرپناه ندارند .. خانه ای میشود برای آخرتت .. برای خشنودی خدا ... به حتم این خانه محقر کوچکی که برای فقیری میخری بدون آنکه کسی بداند بیشتر از آن خانه ای که قرار بود طوافش کنی در اخرت به کارت میاید .. به خود خدا قسم که بیشتر به کارت میاید ..

خریدن جهیزیه ای درحد امکانات آغاز یک زندگی کوچک برای خانواده با آبرویی که در به روی خواستگار نمیگشایند و سن دخترشان هر روز بالاتر میرود با همه ولیمه های آنچنانی که قرار بود بدهید با همان پول دسر ها و ژله ها و غذاهای متنوع که نصفش اسراف میشد و به سلطل زباله میرفت بخدا میشود جهیزیه یک دختر آبرومند را بی سر و صدا تهیه کرد و با خدا معامله کرد .. به جای دست کشیدن به پرده و ضریح کفبه دست به دست خدا بدهید و نتیجه اش را در همین دنیا ببینید ..

سرپرستی و حضانت دو را دور چند کودک یتیم  بی سرپرست یا بد سرپرست یا کودکان دارای سرپرست ولی فقیر که آنقدر غیرتشان بالاست که برای کمک به امرار معاش خانواده مردانه کار میکنند بگیرید خرج تحصیلشان متقبل شوید .. بی سر و صدا .. فقط در کنار نگاه مهربان خداوند ... ببینید که چه میکند خدا با شما ....

به جای اینکه پولهای عزیزتان را در بازارهای مفت خورهای عربستانی صرف خرید کالاهای چینی و بنجل برای خرید سوغات حج برای خاله زنک های فامیل کنید که هرجه بیاورید حرف و حدیث پشتش دارند .. سری به بیمارستانهای بیماران صعب العلاج بزنید که بیمارانشان تنها به امید یک روز نفس راحت کشیدن چقدر درد میکشند .. کشانی که خرج امپول میلیونیشان را ندارند .. کسانی که سرپناهشان را برای خرید دارو فروخته اند ... سری به بیماران کلیوی بزنید و ببینید جوانانی که زرد و بیروح و استخوانی و خسته بی عشق بی رمق ثانیه ها  را با درد میشمارند  و به امید اهدای کلیه نفس میکشند ... سری به محک بزنید و ببینید کودکان کچل و سفید و همچنان زیبای محک را که سرطان موهایشان را تنشان را جسمشان را بلغیده  و چند سال زنده نیستند ... کودکانی که آرزو داشتند بزرگ شوند .. درس بخوانند دانشگاه بروند .. ازدواج کنند .و مادران و پدرانی که روزی هزار هزار بار میمیرند در کنار این تخت های فلزی سرد که سرمایش تا مغز استخوانشان را میسوزاند که زندگیشان با بوی بیمارستان و الکل و بتادین و دارو عجین شده .. مرهمی برای دردهای عمیق شان باشید .. خدا همانجاست ...

زندان پر از زندانیان جوان میانسال و پیری است که ناخواسته با یک اتفاق به ظاهر کوچک ولی با پیامد بزرگ گیرافتاده اند مانند یک ماهی که به قلاب افتاده اسیرند و هر تلاشی و تقلایی بیشتر زخمیشان میکنند .. مردانی که آرزوی سفره ساده خانه را دارند آرزوی خانه و خانواده کوچکشان را دارند .. مردانی که هرگز زندان ندیده بودند هرگز گرفتار نشده بودند .. ولی زمانه حوادث ناخواسته آنها را به اینجا کشانده ..

آمار بگیرید از مدد کاران زندانها برای جرایم غیر عمد .. حتی عمد چه میشود کرد آیا کسی که یک بار اشتباه کرده باید بمیرد باید له شود ..؟

اشتباه در سرشت آدمی است خوب چه میشود کرد بعضی ها عقلشان در زمان و مکان خاصی کار نکرده و گرفتار شده اند گناه کرده اند پشیمانند وقتی خدا میبخشد ما چه کاره ایم ... به انسانها فرصت دوباره زیدگی کردن بدهیم ...فرصت دوباره در فضای باز نفس کشیدن را

فرصت رهایی از قفس را .. تا خدا ما را از قفس جهل و نادانی برهاند ..

 بخدا هزار هزار بار حاجی تر میشوی اگر .. نانی بر سفره ای خالی ببری .. اگر جوانی به خانه بخت بفرستی .. اگر معتادی را به زندگی بازگردانی .. اگر دست افتاده ای را بگیری ...اگر پدری را به آغوش فرزندانش باز گردانی ... اگر سرپناهی برای خانواده ای بی سرپرست تهیه کنی ... اگر باری از روی دوش بیوه زن جوانی که با عزت کارگری میکند و هشتاد درصد حقوقش را بابت اجاره اتاقی محقر میدهد و ماهها گوشت نمیخورد برداری ... اگر دارویی برای بیماری بخری که بتواند حتی یک ساعت درد نکشد ... اگر لبخندی بر لب کودک بیگناه و معصومی بیاوری که هرگز طعم بازار رفتن و لذت خرید دست در دست پدر را نچشیده ... بیاوری ...به خدا جای دوری نمیرود ..

معمولا موقع حج رفتن وصیت میکنند ... اگر حج میرفتی وصیت میکردی میدیدی تنها کسی از داراییت بعد از مرگت سهمی ندارد فقط خودت هستی ... فقط خودت هیچ نمیبری ... اینهایی که گفتم سهم توست از این دنیا برای آخرتت ... برای خودت چه کنار گذاشتی حاجی جان ...

کعبه دور نیست همین جاست دقیق تر نگاه کن .. وسیعتر نگاه کن .. پیرامونت را ببین کعبه دور و اطراف است به خدا...