تمام اصل های حقوق بشر را خواندم و جای یک اصل را خالی یافتم و اصل دیگری را به آن افزودم
عزیز من اصل سی و یکم: هر انسانی حق دارد هر کسی را که می خواهد دوست داشته باشد ...
پابلو نرودا
اصلا به کسی چه مربوط است که چه کسی چه کس دیگری را دوست دارد یا ندارد ؟ ...اصلا دوست داشتن مگه دست خود آدمه که آدم کسی را زوری دوست داشته باشه یا دوست نداشته باشه ؟ اصلا چرا ما فکر میکنیم چون ما کسی رو دوست داریم اونم حتما باید مارو دوست داشته باشه ؟ خب ممکنه به هر دلیلی که من کسی رو دوست دارم طرف به هزار و یک دلیل منو دوست نداشته باشه ... این یک امر کاملا طبیعیه ... چرا باید خودمونو اذیت کنیم و هی کلیک کنیم رو یک آدم خاص که هیچ سنخیتی باهامون نداره ...
دوست داشتن مثل احساس پای برهنه روی ماسه های نرمه که موجهای ساحل با وقفه و پی درپی تا ساق پاتو خیس میکنه و تو .... چه احساس غریب و لذت بخشی ... من خیلی دیر خیلی دیر خیلی دور فهمیدم که این احساس و نباید همه جا خرج کرد...