این که من گرسنگان را طعام میدهم،
توهینی را می بخشم،
ولی اگر دریابم که فقیرترین فقرا و
و دشمنم را دوست می دارم،
خصایصی است بسیار متعالی؛
گستاخ ترین متجاوزان
همگی در "من" حضور دارند
و من نیازمندِ صدقات
و محبتهای خودم هستم،
که من خود آن دشمنی هستم که باید دوستش داشت؛
آن زمان چه؟