چشم های تو طوفان است، باد می بَرد آدم را، نمی شود نگاهشان کرد! توی صدای تو طوفان است، باد می بَرد آدم را، نمی شود با تو حرف زد! توی دست های تو طوفان است، باد می کَند قلب آدم را از جا؛ نمی شود دست های تو را گرفت! لبخند تو تله است! آدم می ترسد پایش گیر کند و بیچاره شود یک عمر! نجاتم بده؛ توی خانه ی تو همیشه طوفان به پاست! خدای من مرا به تو فروخت، به مفت! حلا نه تو هوایم را داری، نه خدا! دنیای من می لرزد این روزها مدام، دل من می لرزد این روزها مدام، تا تمام رویاهایم زیر آوار نمانده فکری بکن! تو دور ترین اتفاق خوب ِ دنیایی؛ که اساسا توی دنیای دیگری نفس می کشی! چه می شود اگر بپری توی دنیای من!؟ که نترسم این همه از غریبه بودنت، که هر دقیقه خیال نکنم الان است که از دست بروی! بیا بپر توی دنیای من؛ آرام می گیریم. باور کن