در مواجه با حرف های عاشقانه ی دیگران، حتی مثلا در یک شعر یا عکس، دو حالت در من می جوشد که
یکی صفر است و یکی یک، هیچ حد وسطی هم در کار نیست!:
یا گریه ام می گیرد از شکوه اش، یا چندش و مور مورم می شود از دم دستی بودنش..
. و می شود از من به عنوان دستگاهی در آزمایشگاه هایی تحت عنوانِ "تشخیص عشق واقعی از تقلبی"
استفاده کرد!!