آدمهایی هستند که دلبری نمیکنند
حرفهای عاشقانه نمیزنند
چیز خاصی نمیگویند که ذوق کنی اما عاشقشان میشوی ...
ناخواسته دلت برایشان میرود
این آدمها فقط راست میگویند
راست میگویند با چاشنی قشنگ مهر ..
لبخند میزنند نه برای اینکه توجهت را جلب کنند
لبخند میزنند چون لبخند جزیی از وجودشان است
لبخندشان مصنوعی نیست اجباری نیست
در لبخندشان خدا را میبینی
اینها ساده اند ، حرف زدنشان ، راه رفتنشان .. نگاهشان ...
ادعا ندارند ، بی آلایشند ، پاک و مهربانند ...
چقدر دوست دارم این آدمهای گمنام و بی نشان اما خالص را ..
اینان آدم نیستند انسانهایی که تو را به یاد خدا میاندازند ....