آدمهای مهربان در مقابل خوبی های یک طرفه شان هرگز احساس حماقت نمیکنند
چون خوب بودن برای آنها عادت شده ، آدمهای مهربان از سر احتیاجشان مهربان نیستند
آنها دنیا را کوچکتر از آن میبینند که بدی کنند
آدمهای مهربان
خود امتخاب کرده اند که نبینند
نشنوند
و به روی خود نیاورند
نه اینکه نفهمند ...
هزاران فریاد پشت سکوت آدمهای مهربان هست
سکوتشان را به پای بی غیب بودن خودتان نگذارید
هرگز به آدمهای مهربان زخم نزنید
چون گوشه قلب خدا زخمی میشود ...