سکوت  ...

گاهی یعنی خسته ام  از این همه درد

از این همه آش نخورده و دهان سوخته

از این همه ریاضت بیحاصل اینهمه غم

 از این همه پیله تنهایی به دور خود پیچیدن

و با زمین و زمان کاری نداشتن ...

ولی باز هم در تیررس ا تهام و حمله پی در پی

قرار داشتن ...

سکوت یعنی خسته ام از این همه سکوت بیحاصل

برای نجات زندگی دیگری

برای حفظ حرمتها  نشکستن حریم ها ...

یعنی خسته ام از اینکه سیبل دارت  احمقان و ابلهان روزگار بودن

یعنی خسته ام از اینکه همه دنیا را بر خود حرام کرده ام

همه آنچه نفس آدمی به آن نیازمند است ...

حتی نگاهی  از دور ... حتی صدایی از دور .. حتی خیلی حتی های دیگر

در پیله تنهایی خود گریه میشمارم و اینگونه زیر بار تهمت و  افترا

مچاله ام ..

 مچاله ... میفهمی یعنی چه ...؟؟؟؟؟؟؟

ولی اینبار باید بشکنم این سکوت لعنتی را

باید باز کنم این سیم های  خونین روی لبهایم را

باید بشکافم این پیله اندوه را ..

باید بشکنم حرمتهای نا بجا را که گذاشتم ...

برای آنانی که  آسیب نبینند برای تویی که آسیب نبینی ...

اشتباه محض است اینگونه جانفدایی کردن و سوختن و دم نزدن

 بیفایده است .. باید بشکنم این سکوت لعنتی سیاه اندوه را

باید بشکافم این پیله لعنتی درد را  .. باید داد بزنم این فریاد سیاه نفس گیر را

تا کر کنم ... گوش کرکسان و شغالان آدم نما را

باید بشکنم ...

اینبار دیگر از من انتظار انکار و سکوت و .... حفظ حریم و حرمت نداشته باش

اینبار به سیم آخر خواهم زد ..

آشفته خواهم کرد خواب آشفته کنندگان خواب اندوهم را

باید تمام شود این تراژدی شوم .. باید تمام شود

من باید تمام کنم اینبار ...

خواهی دید ... خواهند دید ...

از این خاکستر اندوه که نشسته ام ققنوسی سر بر خواهد آورد

و خراب خواهد کرد ... خانه امن کسانی را که بر خرابه های خانه ام کاشانه

ساختند ... دم نزدم و فقط گریستم ..

 بر روی  استخوانهای نحیف و شکسته ام رقصیدند .. دم نزدم

بدترین تهمتها و دشنام ها و افتراها و قذف ها را شنیدم و لب به دندان گزیدم

و دم نزدنم  ... سکوتم ... نجابتم ... اصالتم ... شعورم ...

 دلیل  گناهکاریم شد..  دلیل فاحشگی ام شد ...

پس اینبار فریادم  گوش فلک را کر خواهد کرد ...

 کر خواهد کرد ...

فقط به خاطر مظلومیت ، انسانیت ، شرافت ، و نجابتی  که تاوانشان را پس میدهم .... 

اینبار دیگر سکوت نخواهم کرد ...