روانشناس سوئیسی تعبیر جالبی از انسان خوشحال دارد ..
که بسیار از تعریف عادی و معمولی خوشحالی فاصله دارد
براساس این تعریف خوشحال بودن یعنی توانمندی بالای ما در شکیبایی و استقامت در برابر سختی ها
خوشحالی یعنی اطمینانی درونی به این که درد و رنج و سختی و بیماری و مرگ جزء لاینفک زندگی ماست
اما هیچ کدام از آنها نمیتواند مرا از پا درآورد ..
خوشحالی یعنی میل به زندگی علیرغم علم به فانی بودن همه چیز خوشحالی یعنی درسختی ها لبخند زدن
خوشحالی یعنی آگاهی از توانمندی بزرگ ما برای به دوش کشیدن مشکلات
خوشحالی یعنی بعد از هر زمین خوردن همچنان بتوانیم بلند شویم بعد از هر گریه لبخند بر لب دیگر همنوعان بیاوریم
خوشحالی یعنی حضور کامل ما در هستی ..
خوشحالی یعنی همچون رود جاری بودن و درحرکت بودن عبور کردن و به عظمتی بی پایان چشم دوختن
خوشحالی یعنی توانایی ما به گفتن یک آری بزرگ به زندگی و هستی ...
کارل گوستاویونگ