لایک زدن و کپی کردن از هم را خوب بلد شده ایم
اما ...
وقتی همراه فرزندت در پیاده رو راه میروی گاهی وقت ها خم شو و سنگی را از سر راه مردم کنار بزن و کودکت که پرسید چرا این کار را
کردی برایش توضیح بده به خاطر اینکه کسی زمین نخورد ...
اینرا هم بگو که آنها شاید هیچ وقت نفهمند کسی سنگی را از سر راهشان برداشته تا از او تشکر کنند اما همه کارها لازم نیست
برای تشکر دیگران انجام داد ... مهربانی کردن های بی توقع را یاد بگیر و به فرزندات هم یاد بدن
نکند روزها و ماهها و سالها بیاید و تو همیشه منتظر باشی بقیه خوبی کنند و خودت فقط و فقط در ازای چیزی - هر چیزی - به آنها خیر
برسانی
بعضی وقتها یواشکی زیر فرش اقوام میانسال پول بگذار و نگذار هرگز بفهمند که تو این کار را کرده ای ...
اما هراز گاهی به فرزندت بگو چه کرده ای تا یاد بگیرد تا بداند میشود خوبی کرد و منتظر پاسخ و حتی نگاه تشکر آمیزی نبود .
چون خدایی هست که گفته فقط برای من ....
این حرف ها چقدر تکراری است و چقدر ساده ...
چقدر دم دستی و کلیشه ای ...
اما چقدر آرمانی و کمیاب ..
چرا این روزها دیگر خبری از محبت های تکراری و ساده و کلیشه ای نیست ؟
لایک زدن و کپی کردن را خوب بلد شده ایم اما ...اما
به همان نسبت محبتهای بی توقع از یادمان رفته است ..
افسوس ...