باران بارید ...
گل سرخی خندید ...
سبزه ای سبز شد و گل مریم روئید ...
ماهیان در برکه ، لبشان می خندد ...
قمریان بر شاخه ، دلشان می خواند ...
کمی آنور تر ...
پای آن سرو بلند ، غنچه ها می رقصند ...
در دل این جنگل ...
در نم این باران ...
بید مجنون اما همچنان می گرید ...
همچنان می میرد
محمد شیرین زاده
........................................