سخن در بند توست تا بر زبانش نرانى و چون گفتى‏اش تو در بند آنى ، پس زبانت را چنان نگهدار که درمت را و دینار . چه بسا سخنى که نعمتى را ربود و نقمتى را جلب نمود . [نهج البلاغه]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :76
بازدید دیروز :169
کل بازدید :846017
تعداد کل یاداشته ها : 6111
03/12/3
5:1 ع
مشخصات مدیروبلاگ
 
لیلی یاسمنی[59]

خبر مایه
بایگانی وبلاگ
 
مرداد 90[5] تیر 90[3] مهر 90[1] اردیبهشت 91[9] فروردین 91[1] خرداد 91[4] آبان 91[3] آذر 91[4] دی 91[2] خرداد 92[1] شهریور 92[4] تیر 92[3] مهر 92[7] اسفند 92[3] شهریور 93[3] آبان 93[1] مهر 93[1] بهمن 93[1] اسفند 93[3] اردیبهشت 94[362] فروردین 94[61] خرداد 94[203] تیر 94[22] مرداد 94[122] مهر 94[8] شهریور 94[50] دی 94[41] اردیبهشت 95[32] اسفند 94[34] بهمن 94[1] فروردین 95[80] خرداد 95[297] تیر 95[580] مرداد 95[232] شهریور 95[135] مهر 95[61] آبان 95[44] آذر 95[18] دی 95[107] بهمن 95[149] اسفند 95[76] فروردین 96[64] اردیبهشت 96[41] خرداد 96[13] تیر 96[191] مرداد 96[306] شهریور 96[422] مهر 96[215] آبان 96[49] آذر 96[69] دی 96[26] بهمن 96[138] اسفند 96[149] فروردین 97[84] اردیبهشت 97[141] خرداد 97[133] تیر 97[123] مرداد 97[80] شهریور 97[85] مهر 97[27] آبان 97[101] آذر 97[70] دی 97[27] اسفند 97[11] بهمن 97[58] فروردین 98[9] خرداد 98[3] آبان 98[16] تیر 99[9] مرداد 99[4] مهر 99[29] آبان 99[16] آذر 99[25] دی 99[40] بهمن 99[50] اسفند 99[18] فروردین 0[9] اردیبهشت 0[13] آبان 90[4] خرداد 0[7] تیر 0[29] مرداد 0[35] شهریور 0[11] مهر 0[18] آبان 0[24] آذر 0[41] دی 0[29] بهمن 0[18] اسفند 0[12] فروردین 1[11] اردیبهشت 1[4] خرداد 1[13] تیر 1[11] مرداد 1[4] شهریور 1[4] مهر 1[3] آبان 1[4] آذر 1[18] دی 1[10] بهمن 1[10] اسفند 1[1] فروردین 2[10] اردیبهشت 2[13] خرداد 2[2] تیر 2[4] مرداد 2[5] شهریور 2[25] مهر 2[9] آبان 2[54] آذر 2[17] دی 2[5] خرداد 3[10]
لوگوی دوستان
 

دلم برای خودم می سوزد

با هر بار رفتنت دلتنگ تر می شوم

تو در یک خداحافظی ساده تکثیر می شوی

و من رفتن هایت را

بدرقه می کنم

 

((شیما سبحانی))

.............................................

اسمش را دانه‌ ی شن می‌ گذاریم.

اما او خود را نه دانه می‌ داند وَ نه شن

بدونِ اسم زنده است

چه اسم عام چه اسم خاص

چه گذرا چه ثابت

چه به اشتباه چه درست.

با نگاه‌ هامان ، لمس کردنمان کاری ندارد.

خود را مورد نگاه و مورد لمس نمی‌ داند.

و افتادنش روی هرّه ی پنجره حادثه ای‌ست برای ما، نه برای او.

برای او، افتادن روی هرّه ی پنجره

با افتادن روی هر چیز دیگری یکی‌ ست،

بدون اطمینان به اینکه آیا دیگر افتاده

یا هنوز دارد می‌ افتد.

از پنجره ، چشم‌ انداز زیبای دریاچه را می‌ بینیم

اما این چشم‌ انداز، خود را نمی‌ بیند .

بی‌ رنگ ، بی‌ شکل

بی‌ صدا ، بی‌ بو

و بی‌ درد ، در این دنیا وجود دارد .


((ویسلاوا شیمبورسکا))