عاشقت نشدم که عصرها دست خودت را بگیری
و ببری پارک،
انقراض نسلت را روی تاب های خالی تکان بدهی
و فراموش کرده باشی چقدر می توانستم مادر بچه های تو باشم.
(لیلا کردبچه)