نگذار جانم ...
نگذار هر کس که آمد و ماندنی نشد
تو را ، دلت را ، صداقتت را
با خودش یدک بکشد ...
نگذار دوست داشتنت را قیمت بگذارد ...
که هروقت از سر بی حوصلگی ، از سر نبودن آرامشی
آمد و سراغت را گرفت ، حالت را پرسید
دلت را قلقلک داد ، و باز رفت ..
تو بمانی و دنیایی از اشک
تو بمانی و چرا و اما و اگر ...
آنکه میرود .. باید برود ..
تو هم برو .. تو هم خودت را از لحظه هایش که هیچ
از فکرش هم بگیر ..
تو باید تمامت بماند ..
برای آنکسی که تمامش تنها و تنها ..
برای توست ...
عادل دانتیسم