از یک جایی به بعد یاد میگیری که دیگر خودت را درگیر " دوستت دارم " های بی سر و ته هیچ آدمی نکنی
دوستت دارم هایی که مثل تکیه کلام دائما ورد زبانند و مخاطب هایش هر روز عوض میشوند ..
از یک جایی به بعد میفهمی فکر کردن به آدمی که خودش هم تکلیفش را با " دل امروز عاشق و فردا فارغش " نمیداند ..حماقت است ...
اینکه تو هنوز درگیر عشق بی سرانجامت باشی و او غرق خوشی هاو سرگرم آدمهای رنگ و وارنگ اطرافش وفاداری نیست خیانت به خودت است
فکر کردن به آدمی که هیچوقت ماندن را یاد نگرفته و عشق را نفهمیده ..
اشتباه محض است ..
بالاخره به خودت میایی و میفهمی
میتوانی با هرکسی خوشبخت بشوی به جز همین آدمی که یک روز فکر میکردی بودنش کنار تو خوشبختی محض است ..
نیلوفر علیخانی
.........................................
پ .ن : شاید باورت نشه ولی همه بغض های وسط خنده مو مدیون توام عزیزم ...