دوستش می دارم
چرا که می شناسمش
به دوستی و یگانگی...
هنگامی که دستان مهربانش را
به دست می گیرم
تنهایی غم انگیزش را در می یابم...
اندوهش
غروبی دلگیر است، در غُربت و تنهایی
همچنان که شادی اش
طلوعِ همه ی آفتاب هاست...
| احمد شاملو |