طفلی به نام ِ شادی، دیری ست گم شده ست
با چشم های روشنِ براق
با گیسویی بلند، بتِ بالای آرزو
هر کس از او نشانی دارد
ما را کند خبر
این هم نشانِ ما:
یک سو خلیجِ فارس
سوی دگر، خزر...!
| محمدرضا شفیعی کدکنی |