دوستش می دارم
چرا که می شناسمش به دوستی و یگانگی...
هنگامی که دستان مهربانش را به دست می گیرم
تنهایی غم انگیزش را در می یابم...
اندوهش غروبی دلگیر است
، در غُربت و تنهایی
همچنان که شادی اش
طلوعِ همه ی آفتاب هاست...
| احمد شاملو |