از یک جایی به بعد دنبال بهانه نیستی.
همین که بالای سرت تکه تکه ابرهای بازیگوش می دوند
همین ک چراغ آسمان امروز هم روشن شد
همین ک آنهایی ک گوشه ی قلبت داری نفسشان گرم است
همین که ببینی خودت را دوست داری و دلت را
با همه ی غم هایش ...
از پنهانی ترین گوشه ی قلبت
یک دلخوشی کوچک بردار
ستاره اش کن توی چشمانت...
گوشه ی لبهایت را می برد تا ماه!
از یک جایی به بعد
درد را برگ گل میکنی و لای کتاب هایت می گذاری...
آرام بگیر!
و گاهی بدون اینکه شعر باشی
ذکر روز تنهایی یکنفر باش.
بیشتر خودت...
| معصومه صابر |