خوشبختی را نمیتوان وام گرفت ...
نمیتوان برای لحظه ای نیز به عاریت خواست..
خوشبختی را نمیتوان دزدید ، نمیتوان خرید ، نمیتوان تکدی گری کرد..
بر سر سفره ی خوشبختی دیگران همچون یک مهمان ناخوانده حریصانه و شکم پرورانه نمیتوان نشست
و لقمه ای نمیتوان برداشت که گلو گیر نباشد و گرسنگی را مضاعف نکند ..
پرنده ی سعادت دیگران را نمیتوان به دام انداخت و به خانه ی خویش آورد و در قفس محبوس کرد ..
به امید باطلی ، به خیال خامی...
خوشبختی گمان میکنم تنها چیزی است درجهان که فقط بادست های طاهر کسی که به راستی خواهان آن
است ساخته میشود و از پی اندیشیدنی طاهرانه ...
نادر ابراهیمی