دارکوب ها را از درخت زندگی تان دور کنید ..
به دارکوبها نگاه کنید : آنها اره برقی ندارند مته همراهشان نیست اما تنه سخت ترین درخت ها را سوراخ میکنند و در دلشان لانه خودشان را میسازند ..
دارکوبها با ضربه های سریع ، کوتاه اما پشت سرهم درخت ها را سوراخ میکنند . آنها سردرد نمیگیرند ، خسته نمیشوند تا لحظه ای که موفق نشوند دست از کار نمیکشند ..
نه نا امید میشوند و نه پشیمان . دارکوب ها به خودشان ایمان دارند ..
در زندگی هر کدام از ما دارکوب هایی هستند که با نوک زدنهای مکرر ، با سماجت و بدون آنکه خسته شوند ..به درون ما نفوذ میکنند و لانه شان را میسازند ..
این دارکوب ها خسته نمیشوند .. به کارشان ایمان دارند و تا وقتی که پیروز نشوند دست از آن نوک زدنهای مکرر بر نمیدارند .. سردرد نمیگیرند .. کلافه نمیشوند .. اما مارا کلافه میکنند ..
دارکوبهای طبیعت اگر لانه میسازند و زندگی تازه ای خلق میکنند ، دارکوبهای زندگی فقط یک حفره سیاه خلق میکنند ، توی دل آدم را خالی میکنند ، و بعد میروند سراغ درخت زندگی یک نفر دیگر
و خلق یک حفره سیاه دیگر ..
این همه به روان آدمهای دیگران نوک نزنیم ، نیش نزنیم ، درون درخت زندگی آدمها حفره سیاه خلق نکنیم ، ایمان آنها را ندزدیم ، بگذاریم شادمان زنده بمانند ، زندگی کنند ..
ما دارکوب نیستیم .. انسانیم ..
انسان بمانیم ..
احسان محمدی