گاهی باخود میاندیشم
مرگ برای آنان که به رهایی رسیده اند رخ نمیدهد
آنها ابدیت زندگی را شناخته اند آنها دیده اند که
بدن ناپدید میشود اما تن همه چیز آدم نیست
بدن فقط اقامتگاه است .. اما مهمان ناپدید نمیشود
مهمان ققط از یک اقامتگاه به اقامتگاه دیگر کوچ میکند
یک روز نهایتا مهمان شروع به زندگی در زیر آسمان میکند
بدون هیچ سرپناهی ...!
اما مهمانی ادامه می یابد
فقط بدن ها ، خانه ها میانید و میروند
متولد میشوند و می میرند
اما روح ابدی ، بی زمان ، بی مکان
وو بدون مرگ است ....