حتی پول نداشت یه موتور برق بگیره و هنوز مثل ایام قدیم از نزدیکی های غروب بوی چراغ نفتی توی کلبه ش میپیچید ..

آب رو از آبشاری میاورد که نیم ساعت از کلبه ش فاصله داشت و تازه این روز خوبش بود !

زمستونها باید یخ رودخونه رو  میشکست یخ رو میکشید تا کلبه و میجوشوند تا ضد عفونی بشه !

تمام این مصیبت ها رو میکشید تا از چند تا گاوش و چند تا از گوسفندش ماهیانه یه ماست و کره ای بکشه و زندگی رو بگذرونه

گاوهاش  رو دوست داشت نه چون سرمایه زندگیش بودن .. چون تنها بود ..

انگاری آدم تنها مهربون میشه .. اسم میزاره رو هر جنبده ای ..

همین مایی که اگر یه سوسک ببینیم توی خونمون زمین و زمان و به هم میدوزیم ..

اگه دو ماه انفرادی رو بگذرونیم چشممون خسک میشه به چاه تا  یه سوسکی ازش در بیاد و رفیق تنهاییمون بشه !

آره تنهایی از آدم انسان میسازه !

برگردیم  سرگاوها ..

خلاصه گاوهاشو دوست داشت همه شون اسم داشتن و گردنبندهایی که خودش براشون بافته بود با مهره های رنگی که وسطشون یک چشم زخم آبی بود .

زمنیش خیلی تو دل جنگل بود و با اولین آبادی دو ساعتی فاصله داشت . اصلا خود من گم شده بودم که  پیداش کردم .. دور تا دور زمینش رو یه حصار زوار در رفته کشیده بود...

که یه الاغ پیرم  میتونست بشکندش ! و تنها فایده ش این بود که دیدنش به گمشده ها قوت قلب میداد .

یعنی خود من که دیدمش دلم گرم شد که یک آدمی اون نزدیکییست .

تمام  این شرایط  دست به دست هم داده بود که زمینش توی سال گذشته  دو بار مورد هجوم خرس قرار بگیره .. بغضش رو قورت داد وقتی گفت :

داشتم  ماست مینداختم که صدای ناله ی قهوه ای رو شنیدم تفنگ رو برداشتم و در کلبه رو باز کردم .. دو تا خرس  روش افتاده بودن .. نشونه گرفتم .. دستم لرزید..

نزدم .. زمستون سختی بود .. حیوونی ها گشته بودن ! تقصیر خودشون نبود که ! آدمیزادش رو گشنگی هار میکنه  ! چه برسه به حیوون وحشی بی زبون

خرس ها و گرگها قهوه ای رو بلعیده بودن و حتی کلاغ ها هم از قهوه ای بی نصیب  نمودنده بودن .. چند روز بعدش که حمله ی دوم شروع میشه

تیر میزنه ! اما تیر هوایی ..و  برای چند ساعتی گرسنه های جنگل رو فراری میده .. گفت : زمستون سختی رو گذروندم دو تا حیوون از سرما سقط شدن ..

قهوه ای هم که خرس ها بردن .. اما امسال دور تا دور زمین رو واسشون تمشک کاشتم .. خرسها تمشک دوست دارند ..

کاشتم که بیان بخورن آشتی کنیم !!!

تنهایی از آدم انسان میسازه .. همیشه وقتی کسی رو می بینم که از سهمش از زندگی راضی نیست .. به اون زمین تنها توی تاریکی جنگل فکر میکنم

به کسی که سهمش از زندگی ، قبیله خرسهای گرسته س .. به کسی که قهوه اش رو بردن اما برای آشتی تمشک کاشت

به تنهایی این واژه غریب که از آدم انسان میسازه ...!!

کاش  انسان بشویم ...

سهیل  سرگلزایی