گاهی میاندیشم :
کاش هرگز به حریم قلب و روح و جسم هم راه نمی یافتیم ...
کاش مزه آرامش کنار هم بودن را هرگز هرگز و هرگز نمی چشیدیم...
دنیا خیلی کوچکتر از آن بود که تحمل این حجم آرامش راداشته باشد به گمانم ...
بعضی ها باید فقط دوست هم باقی بمانند ..فقط یک دوست همین ..
فکرش کن چه دوستان خوبی میشدیم برای هم ...
کسانی که همیشه و همه وقت حرف برای گفتن برای هم دارند و وقت کم میاورند ...
تو فیلم کفش هایم کو رضا کیانیان که آلزایمر داره یه جا زنش که رویا نونهالی نقشش رو بازی میکنه بهش میگه : منو میشناسی ؟
طولانی بهش نگاه میکنه .. فکر میکنه با حزن و اندوه وصف ناشدنی بعدش میگه :
نه ... فقط یادمه خیلی دوستت داشتم ..
............................
پ . ن : بعضی روزا خیلی تلخم خیلی انتظار نداشته باش بعد از این همه درد و مصیبت عادی باشم که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده ...و همه چی گل و بلبله