دیشب که مطابق اکثر شب بیداریهام یه فیلم پناه برده بودم تا شب کوتاهتر بشه ...
یه شاهکار بی نظیر فیلمی به اسم پیانیست که خیلی وقت بود تو لپ تابم بود به خاطرتایم طولانی دو نیم ساعنه ش و اینکه زبان اصلی بود و زیر نویسم نداشت به تعویق انداخته بودمش
و باز کردم و دیدم ...
یک اثر بی نظیر که خدا رو شکر کردم بابت اینکه قبل ازاتمام عمرم دیدمش ...
فیلمی که در سکوت نیمه شب توی تخت میخکوبت میکنه ....
فیلمی که قطعا ساعتها و حتی روزها و ماهها درگیرشی .. و شبم تو خواب با شخصیاتش درگیری ... این فیلم از همون فیلماست که هیچ وقت از خاطرت نمیره ...
هندزفری تو گوشم چاووشی گوش میدادم و فیلم و پلی کردم و چند دقیقه ای که گذشت .. چاووشی یادم رفت با اینکه زبان اصلی بود با هندز فری تو گوشم دیدمش ...
تا ساعت سه طول کشید و خوابیدم چون صبح باید به اداره میومدم .. با این قول به خودم که فردا دوباره ببینمش ...
و من کمترین به همه فیلم بازها و فیلم نبازها " هم " دیدن این فیلم و توصیه میکنم ...
دو تا صحنه خیلی خیلی عالی داره که با روح و روانت بازی میکنه یکیش تو وان رفتن بازیگر اصلی فیلم که احساس رهایی و نشئگی اون تا مغز استخوانت رسوخ میکنه و یکیش لذت یک
انگشت مربا خوردن اون که کاملا طعمش رو حس میکنی ..
پیانیست یک فیلم تلخ ، گزنده ، تاثیر گذار به معنای واقعی کلمه س با یایان گس و ملس .. فیلمی که همراه شخصیت اصلیش درماندگی ، ترس ، خلا ، نفرت ، انزجار ، و همچنان
امیدوار به نجات با بازی بی نظیر آدرین برادی در نقش ژپیلمن رو حتما حتما ببنید ...
................................................
پ . ن : از اون فیلمهایی که فقط با یه نفر باید دید که نیست .. هیچ وقت نیست ...
