وقتی یه نفر و تو زندگیت داریش
مدتها داریش ...
بعد یکدفعه نداریش ...!!
وقتی نبودش تو زندگیت طولانی میشه..
حتی اگه با تمام وجودت عاشقش باشی..
و تمام مدت عمرت به پاش بشینی و در قلبت و روی همه ببندی..
روزی که دوباره بر میگرده ... دیگه فرقی برات نمیکنه !!!
میدونی چرا ؟؟؟
چون آدم موجود مزخرفیه به همه چی عادت میکنه ..
به درد و غم ،،، رنج و شکنجه ، به ترس ، به اندوه ، به نداری .. به فقر روحی و معنوی ومادی ، به بیکسی ،
به بی عشقی حتی ..!
وقتی به نبود کسی تو زندگیت عادت میکنی به یه جایی میرسی
که واقعا واقعا دیگه غم نبودنش و از خودش بیشتر دوست داری...
و این خوده خوده فاجعه س ....