به نظرم ما از نظر بیولوژیکی شناختی جسمی و معنوی برای دوست داشتن و دوست داشته شدن و تعلق داشتن برنامه ریزی شده ایم...

درصورت برآورده نشدن این نیازها ،  عملکردی را که یاید داشته باشیم نداریم..

در هم می شکنیم بی حس میشویم..

درد میکشیم و ناخواسته دیگران را میرنجانیم ...

و وقتی ناخواسته آدمهایی را که هم فرکانسمان نیستند جذب زندگیمان میکنیم و سرنوشتمان را با آنها شریک میشویم و کار از کار میگذرد

میفهمیم آدم ها به کفش  ها بی شباهت نیستند..

کفشی که همیشه پایت را میزند..

آدمی که همیشه آزارت میدهد..

هیچ وقت نخواهد فهمید..

تو چه دردی را تحمل کردی..

تا با او هم قدم باشی ...

یوقتایی هم پیش خودت بشین و بگو : میدونم سخته واست ، میدونم چقدر حالت  بد بود و تحمل کردی ...

و میدونم سخت گذشت خیلی سخت ...شبهایی که صبح نمیشد .. روزایی که شب نمیشد ..

دردایی که کمر احساسم و شکست .. روزایی که تو ماشین تنهایی زار زدم..

ولی اشگامو پاک کردی و  با لبخند وارد خونه شدم و حساسیت فصلی و بهانه کرد م..

اما مرسی که همیشه در بدترین و وحشتناکترین روزای زندگیم پا به پام بودی و حتی ثانیه ای تنهام نزاشتی...

مرسی که وقتی همه تنهام گذاشتن تو کمکم کردی .. که صبح بعد از همه شبهای وحشتناک که سپری کردیم دوباره پاشم..

روزایی که نای بلند شدن نداشتم تو  زیر بازومو گرفتی شونه  هامو گرفتی و قوی تر از قبل پا شدم ..

مرسی که همیشه همیشه بعد از اون همه یاس و استیصال ،  بد بیاری ، ناکامی ،  حرمان ، سوگ ، تحقیر آرومم کردی .. اشگامو پاک کردی و گفتی دیووونه دنیا که به آخر نرسیده

به درک .. ولش کن ... یه نفس عمیق بکش .. آرووم باش  من همیشه پیشتم .. همیشه .. قدای سرمان که هرکس را آدم حساب کردیم خرد و خمیرمان کرد و رفت .. فدای سرمان  که همه احساسمان

را گذاشتیم برای کسانی که ارزشش را نداشتند  تقصیر حواس پرت خودمان بود به هر حال باید سرمان به سنگ میخورد !!  که خورد ... بیخیال عزیز !!!

خوده عزیزم .. مرسی که همیشه قوی  بودی .. همیشه باهام بودی ...مررررررسی ...

لی لی