چقدر هفتاد هشتاد سال کم است برای دیدن تمام دنیا !!!
برای بودن با تمام مردم دنیا!!!
چقدر حیف است که من میمیرم و غواصی در عمق
اقیانوس ها را تجربه نمیکنم !!!
میمیرم و حداقل یکبار زمین را از روی کره ماه نمیبینم !!
دلم میخواست چند کلیسا معبد و مسجد بزرگ جهان را
میدیدم !!!
و دلم میخواست یکبار هم که شده از ارتفاعی بلند پرواز
میکردم !!
دلم میخواستهای من زیادند
بلندند
طولانی اند
اما مهمترین دلم میخواست های من این است که :
انسان باشم انسان بمانم و انسان محشور شوم !!!
چقدر وقت کم است
تا وقت دارم باید مهر بورزم
وقت کم است باید خوب باشم !!!مهربان باشم!!!
و دوست بدارم همه ی زیبایی ها را !!!
می گویند : انسان های خوب به بهشت می روند
اما من میگویم انسان خوب هر جا که باشد آنجا بهشت است
تو مهربان باش، بگذار بگویند:
-ساده است؛
-فراموشکار است؛
-زود میبخشد.
سالهاست دیگر کسی در این سرزمین، ساده نیست...
اما تو تغییر نکن!
تو خودت باش و نشان بده
آدمیت هنوز نفس میکشد...
فروغ فرخزاد