نخل داران جنوب عادت خوبی دارند ...
نخلی که زیاد خوشه بده و عزیز نمیدارند ..
تنبیه اش میکنند .. زخمش میزنند ...خوشه هایش را با بیرحمی تمام میبرند ...
شاید بگویید : آخی طفلکی ها گناه دارند ..
بله سخته اما باور کنید این کار لطفه در حق درخت ..
با خوشه های زیاد نخل مجبور است انرژی را بین همه خوشه ها شاخه های اضافی تقسیم کند و محصول خرمایی است بی کیفیت و ضعیف
اما نخل دار چند خوشه را فدای چند خوشه دیگه میکنه تا محصول بهتری به دست بیاره
کاش ما انسانها هم همینطور بودیم ..آدمهای اضافی ، کارهای اضافی را کنار بزاریم و شیره روحمان را صرف آنهای بکنیم که ماندنی اند ...
و باعث انبساط خاطر و روحمان هستند ...
آدمهای منفی و سمی که دائما باعث آزار ما هستند ..و ارتعاش منفی وجودشون باعث رنج ما میشه و باید حذف کنیم از زندگیمون ...
اینها عصاره وجودمان را می مکند و ضعیف و خسته مان میکنند ..
مراقب نخل وجودمان باشیم ... خوشه های اضافی و سمی را با قاطعیت قطع کنیم ..
هم خودمان تناور شویم و هم محصول مان شیرین تر و گواراتر ...
جالبه جایی خوندم نخل تنها درختیه که کاملا شبیه انسانه یعنی اگه سرشو جدا کنن میمیره .. برخلاف سایر درختا ...
لی لی