امروز داشتم فکر میکردم ما حتی شروع کننده های خوبی هم نیستیم ...
ما بهترین رها کننده ایم .. چنان جدا میشیم از مسیر که انگار اصلن چیزی رو شروع نکردیم ..
ما آدمهای وسط راهیم .. ما هموناییم که به عشقمون نرسیدیم و مدام گفتیم بقیه نزاشتن ..
هموناییم که رشته مورد علاقمون و ادامه ندادیم و گفتیم بابامون نزاشت ..
ما همونایی که اونی که میخواستیم نشدیم و گفتیم شرایط نزاشت ...
ما هموناییم که حتی لباس مورد علاقمونو نمی پوشیم و گلایه ش روی پای نگاه دیگران میزاریم ...
ما هموناییم که بلد نبودن جدول ضرب و هنوزم که هنوزه پای معلم کلاس سوممون میزاریم ..
ما رها کننده های قهاریم ...
ما همونایی هستیم که منتظریم بگذره برسیم به جاهای خوبش ..منتظر معجزه ای که از آسمون بیاد ...
یه وقتی به خودمون میاییم و می بینیم که ..
تموم شده ...
ستاره حسینی
...............................................................
پ . ن : بعضی متن ها چقد به دل می شینه بعضی حرفا چقد بار داره بار غم و اندوه و واقعیت محض ..