مثل دیوانگی ریزش پاییز رسیدی
اتفاقی که نشستم، سر آن میز رسیدی
ننشستی،
فقط از دور تماشا کردی
ناگهان چشم من افتاد به چشمت،
همه جا سبز که نه،
زرد که نه،
آبی شد...
شکل این منظره
جذاب ترین صحنه ی مهتابی شد
تو اگر ماه نبودی
تو اگر خوش قدم و محکم و خودخواه نبودی
دلم عاشق می شد...؟
| نیما رودینی |