وقتی حاتم طایی از دنیا رفت برادرش خواست جای او را بگیرد
حاتم مکانی ساخته بود که هفتاد در داشت .. هر کس از هر دری میخواست وارد میشد
و از او چیزی طلب میکرد و حاتم به او عطا میکرد
برادرش خواست در آن مکان بنشیند و حاتم بخشی کند
مادرش گفت : تو نمیتوانی جای برادرت را بگیری بیهوده خود را به زحمت مینداز
برادر حاتم توجهی نکرد ..
مادرش برای اثبات حرفش ، لباس کهنه ای پوشید و به طور ناشناس نزد پسرش آمد و چیزی خواست وقتی گرفت از در دیگری
رجوع کرد و باز چیزی خواست برادر حاتم با اکراه به او چیزی داد
چون مادرش این بار از در سوم باز آمد و چیزی طلب کرد برادر حاتم با عصبانیت گفت تو دو بار گرفت و باز هم میخواهی ؟ عجب گدای پررویی
هستی ؟
مادرش چهره خود را آشکار کرد و گفت : نگفتم تو لایق اینکار نیستی ؟؟؟
من یک روز هفتاد بار از برادرت به همین شکل چیزی خواستم و او هیچ بار مرا رد نکرد ...
لب پنجره اتاقت کاسه ای آب و غذا برای پرندگان بذار و اینو عادت خودت کن ...
وسایل و پوشاکی را که استفاده نمیکنی داخل کیسه بزار و به نیازمند بدن ...
دراتاقت فلکی بزار و هربار گناه کردی مبلغی پول بنداز توش و بعد یک ماه درشو باز کن و صدقه بده و هر ماه تکرار کن ...
یه مبلغی از حقوقت رو کفالت یک بچه یتیم کن ...
تو مسجد قرآن بزار تا ثواب خوندنش بهت برسه ....
بعد نوشیدن آب اگه ته لیوان آبی موند به نزدیکترین گیاه و گلی که دیدی بریز به نیت اموات .. به همین سادگی
شادی رو به قلب دیگران وارد کن .. مخصوصا اونایی که غصه دارن ...
به هر کی ردی میشه لبخند بزن و سلام کن به اونایی که نشستن ، سخن نیکو صدقه است ..
نخواب مگر اینکه هر کی بهت بدی کرده رو ببخشی .. حتی اگر غیبت یا تهت یا ظلم بهت کرده ..
دیگران را ببخش نه بخاطر اینکه آنها سزاوار بخشش اند .. به خاطر اینکه تو سزاوار آرامشی ....
نابینا غصه نخور
در دنیا چیز قشنگی برای دیدن نیست ماهم که می بینیم خود را به کوری زده ایم
باورکن ...
ماهی ها گریه شان دیده نمیشود
گرگها خوابیدنشان ...
عقاب ها سکوتشان ...
و انسان ها درونشان ...
روی دیوار دل خود بنویسید
خدا هست ..
نه یک بار و نه ده بار ...
که صد بار به ایمان و تواضع بنویسید
خدا هست ...
سر آن سفره خالی که پر از اشک یتیم است
خدا هست ..
پشت دیوار گلی پیرزنی گفت :
خدا هست ..
آن جوان با همه خستگی و در به دریها سر تعظیم فرو برد و چنین گفت
خدا هست ...
کودکی رفت کنار تخته
گوشه تیره آن تخته نوشت :
در دل کوچک من درد زیاد است و لی یاد خدا هست ...
وقتی دیدم درشکه را اسب میکشد و انعام را درشکه چی میبرد
و به چشمان اسب چشم بند زده ، بردهانش پوزبند ، تا کم ببیند و کم بخورد ودم نزند ..
همه چیز را فهمیدم ...
تداعی تراژدی غم انگیز زندگی فلاکت بار مردم نگون بختی
که روی گنج نشسته اند ولی از جهل و فقر و بدبختی رنج میبرند ...
صادق هدایت
