بودنت
زندگی را معنا می کند
لازم نیست کاری انجام دهی
سرو روان من
همین که راه می روی ساز می زنی
می گویی می شنوی می خندی
همین که دگمه هام را باز می کنی می بندی
یعنی همه چیز
لازم نیست بر عاشقی کردنت خیال ببافی
همین شرمی که با خنده ات می خیزد
پولک هایی که از چشم هات می ریزد
همین که دستت
توی دستم عرق می کند
همین شیرین زبانی هات
همین که بوی قورمه سبزی نمی دهی
یعنی همه چیز
گفته بودم ؟
گفته بودم همین که نگاه نارنجی ات
به زندگی ام می تابد
یعنی همه چیز ؟
عباس معروفی
سال هاست پشت به خودم می خوابم
پشت به خودم پول می شمارم،غذا می خورم
و هر وقت از زنی خوشم آمده است
پشت به خودم عاشقش شده ام
سال هاست کسی در من مرا دنبال می کند
پیاز به چشمم می مالد
و ابرهای تیره را
به گلویم می چسباند
من،به قیمت تمام عمری که داشته ام
پنهانی عاشق شده ام
پنهانی خندیده ام
و پنهانی به آسمان پناه برده ام
من،از منی که در من است
سخت بیزار است!
((بهرنگ قاسمی))
بیدارم کن
از این خوابِ بی نهایت سیاه
که سکوتش
تا مغزِ استخوانِ سمعک ها تیر می کشد
نه دری به سمتی
نه پنجره ای به آسمانی باز می شود
تا لااقل به پرواز فکر کنم
اینجای خواب به مرگ شبیه است
به حسِ پرنده هایی که از لبِ پرتگاه پر می زنند
و فراموش کرده اند
بالهایشان را قبل از خواب جا گذاشتند
چشم
چشم را نمی بیند
صدا به صدا نمی رسد
که صدایت کنم
که بغلم کنی
نه!
مرا به یک پنجره معرفی کن
یا بالهایت را قدِ یک شب به من قرض بده
تا صبح ابرها بالهایت را بیاورند
من باید از این خواب بروم
((آبا عابدین))
معجزه یعنی :
"لبان" تو
که بی هیچ بوسه ای
عمری ست با آن خاطره دارم !
((مریم قطبی))
...................................................
من پیشگوی پروانه و پرده دار بارانم، از من بپرس! تنها من نشانی کلمات خانه به دوش را می دانم.
سید علی صالحی
گفتمش بی تو چه می باید کرد
عکس رخساره ی ماهش را داد
گفتمش همدم شبهایم کو؟
تاری از زلف سیاهش را داد
وقت رفتن همه را می بوسید
به من از دور نگاهش را داد
یادگاری به همه داد و به من
انتظار سر راهش را داد
((سلمان هراتی))
....................................................
از دست های من جز این ثمری نیست گاهی ببارم گاهی بمیرم گاهی اگر شد در حیرتِ واژه ی دوست داشتن تو را دوباره از نو بنویسم ...
((نیکى فیروزکوهى))
