در گاوی بازی میدونید به کی جایزه اول تعلق میگیره ؟

به کسی که نسبت به حمله گاو بهترین جا خالی ها رو داده ..

نه به او کسی که با گاو درگیر شده ..

در زندگی هم وقتی گاوی به سمتون میاد حتما کنار بکشید ..

درگیری با گاوهای زندگی بی فایده است ...

بهترین کار جا خالی دادنه ...

دکتر الهی قمشه ای

.......................................

کسی که تفکرش با تو متفاوت است

دشمنت نیست

انسان دیگری است با دیدگاه دیگر

فقط همین ..

اگر فقط همین یک اصل را میپذیرفتیم

روابط مان بهتر میشد

آرامشی توام با احترام

به همین سادگی ..

خوشبختی مدیون دانستن چگونه دوست داشتن دیگران است ...

............................

گاهی وقتا باید یه نقطه بزاری

باز شروع کنی ..

با ز بخندی ..

باز بجنگی ..

باز بیفتی و محکمتر پا شی ..

گاهی باید یه لبخند خوشگل به همه تلخیا بزنی ..

 و داد بزنی

خدا جون ممنون که یادم دادی فقط و فقط به خودم و خودت تکیه کنم

...............................

وقتی تو لیوان بیش از حد آب بریزی که سرریز بشه

اونی که مقصره

لیوان نیست

مقصر تویی ..

که بیش از ظرفیتش بهش آب دادی

پس مراقب ظرفیت طرفهای مقابلت باش

تا لبریزش نکنی ...

چه از محبت چه از نفرت ..

هر دو خطرناکه ..

..........................

فرق بین علاقه و عشق چیست ؟

وقتی که یگ گل را دوست  داری آنرا میچینی

ولی هنگامیکه به یک گل عش میورزی

هر روز به او آب میدهی و از او مراقبت میکنی ..

......................

وقتی همه چیز روبراه است که امیدواری معنا ندارد

امید

زمانی ارزشمند است

که همه چیز

در بدترین شرایط است

پس هیچوقت نا امید نشو

به ویژه در اوج تاریکی و تنهایی و تلخی ..

...................................

از گره های بی شمار زندگی گله نمیکنم

در اولین لحظه ای که به دنیا آمدم گره ای به بند نافم زدند که معنای گره را بفهمم

همان لحظه دانستم که همیشه گره معنای بدی ندارد

شاید حکمتی در این گره هاست ..

با خوشبینی و صبر هر گره را با رنگی زیبا کنار گره بعدی میگذارم

 و خدا را شکر میکنم که توانایی مقابله با آنچه سرنوشت برایم رقم زنده را دارم

شاید روزی برسد که با همه این گره ها فرشی زیبا ببافم ..

فرشی که خالق هستی نقشه اش را کشیده و مرا برای بافتن آن برگزیده ..

چرا که استعداد و توانایی لازم را در من دیده و من هر لحظه شکرگزار آن بافنده کل هستم ..

خدایا شکر به خاطر همه مهربونی هات ..

جامعه پر است از دکترهای بیسواد ، از دانشگاه رفته های بیسواد ، سیاسیون بی سواد ..

انسانی که به شناخت خویش نرسیده باشد بی سواد است ..

هر چند تمام کتب دنیا را خوانده باشد

اگر درونت پر از خشم ، نفرت ، خودخواهی و غرور ، نژاد پرستی ، حسادت

و زباله های دیگر است

بدان که هیچگاه چیزی نیاموخته ای

بدان که هنوز رشد نکرده ای ..

هر چند بالاترین مدرک را داشته باشی ...

.......................................

اگر امروز با حداقل سلامتی از خواب بیدار شده اید خوشبخت تر از میلیون ها انسانی هستید

که امروز طلوع خورشید را ندیدند

اگر هرگز خطر جنگ ، تنهایی در اسارت ، شکنجه یا رنج گرسنگی را تجربه نکرده اید

شما خوشبخت تر از پانصد میلیون نفر درجهان هستید

اگر میتوانید بدون ترس ، اذیت و آزار ، دستگیری ،  شکنجه و مرگ در عبادتگاه دلخواهتان حضور پیدا کنید

شما خوش شانس تر از سه میلیارد نفر روی زمین هستید

اگر غذایی در یخچال لباسی بر تن ، سقفی بر روی سر و جایی برای خوابیدن دارید

شما ثروتمند تر از 75 درصد مردم این جهان هستید

اگر پولی در بانک یا در کیف دارید و میتوانید سکه ای در کاسه فقیری بیندازید

شما در زمره 8 درصد از مردم ثروتمند جهانید

اگر والدین شما در قید حیات هستند و درکنار هم زندگی میکنید

شما جز افراد خوش شانس دنیا هستید ...

به همین ترتیب بشمارید خوشبختی های خود را انقدر نق نزنید .. زندگی همین امروز

است فردا دروغی بیش نیست ..امروز را به زیباترین حالت ممکن زندگی کنید ..

هر روز که چشمانتان را باز میکنید خداوند روزی را به شما هدیه داده است که میتوانست ندهد

به همین سادگی .. پس قدر لحظه لحظه زندگیتان را بدانید .. و هر روز که بیدار میشوید به خود

بگوئید امروز شاید آخرین روز عمرم باشد .. این آخرین روز واقعا چگونه زندگی کنم که هم خدا و هم

خلق خدا از من خشنود باشند .. . دیروز گذشته .. فردایی شاید نباشد .. امروز را دریاب ...

 چشم خواب آلوده اش را ، مستی رویا نبود

                                           نقش عشق و آرزو از چهره ی دل ، شسته بود

 عکس شیدایی ، در آن آیینه ی سیما نبود

لب ، همان لب بود ، امّا بوسه اش گرمینداشت

 دل همان دل بود ، امّا مست و بی پروا نبود

در دل بیزار خود جز بیم رسوایینداشت

 گرچه روزی هم نشین ، جز با منِ رسوا نبود

در نگاه سرد او غوغای دل خاموشبود

 برق چشمش را ، نشان ، از آتش سودا نبود

دیدم ، آن چشم درخشان را ، ولی در اینصدف

 گوهر اشکی که من می خواستم ، پیدا نبود

بر لبِ لرزان من ، فریادِ دل ، خاموشبود

 آخر آن تنها امید جان من تنها نبود

جز من و او ، دیگری هم بود ، امّا ایدریغ

 آگَه از دردِ دلم، زان عشقِ جان فرسا نبود

شهریار