از زمانی که به یاد دارم انتخاب درست را بلد نبودم

یعنی اینطور بگویم هر وقت برای خرید به بازار می رفتم شاهکار به خرج می دادم ! 

مثلا برای خرید پیراهن که می رفتم؛ چشمم به پیراهن بر تن مانکن می خورد 

هم رنگش را می پسندیدم هم طرحش را ؛ همان لحظه تصمیم به خریدش می گرفتم و تمام...

به خانه که می رفتم تازه می فهمیدم چه شاهکاری به خرج داده ام 

پیراهن را تنم می کردم

گاهی برایم تنگ بود و گاهی بر تنم زار می زد!

اگر هم اندازه بود رنگش به پوست من نمی آمد

یعنی همیشه یک جای کار می لنگید

سعی می کردم با همه چیزش کنار بیایم ولی چه کسی از دل من خبر داشت

چه کسی می دانست که به اجبار به هم چسبیده ایم! 

تا یک روز که دوباره خرید کنم و...!!!!!! 

نه اینکه پیراهن بد باشد نه...

فقط به من نمی آمد...

فقط برای من ساخته نشده بود

این روز ها فکر می کنم خیلی از آدم هایی که وارد زندگی ام شده اند، برای همین انتخاب های اشتباه ست

در نگاه اول بهترین انتخاب ممکن هستند

صفر تا صدشان را می پسندی

ولی وقتی به دستشان می آوری حقیقت آشکار می شود 

حقیقتی که قبول کردنش سخت است...انتخاب اشتباه!

سعی می کنی با همه چیز کنار بیایی ولی چه کسی از دلت با خبر است؟  

یک روز می رسد حقیقت را قبول می کنی و همه چیز تمام می شود... 

نه اینکه آن ها بد باشند ، نه اینکه مشکل از آن ها باشد...نه... 

فقط برای هم ساخته نشده ایم

فقط به هم نمی آییم.

| حسین حائریان |

به همین دلخوشم

که هنوز دلواپسی هایم را بلدی

وقتی دلم می گیرد

بی آن که بگویم پنجره را باز می کنی

وقتی باران می بارد

در لیوان خودت برایم چای می ریزی و

پرده را کنار می زنی

برای دست هایم نگرانی

وقتی می لرزد و سکوت می کند و

نگاهت را با بی قراری ام هماهنگ می کنی.

من همین را در تو می پرستم

که اگر بخواهم عکس روی دیوار را بر می داری

حتی اگر لبخند سحرانگیزت را قاب گرفته باشد.

تو خوب می دانی

جز من کسی نباید اسیر جادویت باشد…

به من فرصت بده

تا در کنار تو ناشکیباترین عاشق جهان باشم.

| نیلوفر لاری پور |

رفتم جلو گفتم «ببخشید خانوم آتیش داری؟» هول شد گفت «واسه چی میخوای؟»

گفتم «میخوام تکلیفمو با چشات روشن کنم». خندید ، خندیدم.

گفتم «شالت آبیه ، مثه دریاس ، موج داره دریات». گفت «ینی چی؟»

گفتم « پیچ پیچی » خندید ، خندیدم. دیدم اهل دله ، نشستم کنارش ، لش رو نیمکت.

گفتم «همیشه دنبال دلیلی؟» گفت «چطور؟» گفتم «ببین،همین الانم دنبال دلیلی» خندید،خندیدم.

گفتم «میخندی تو دلم رخت میشورن» گفت «دیوونه ای؟» گفتم «سرت که پایین بود باد میومد.

یه ذره از موهات بیرون بود، تاب میخورد. دووم نیوردم ، دیوونه شدم».

گفت «با این حرفا روزی مخ چنتا دخترو میزنی؟» خوشم نیومد از حرفش.

پا شدم خودمو جمع و جور کردم صاف نشستم.

گفتم «تو ازونایی که وقتی میرن شمعدونیا دق میکنن. صدات مثه بوی بنزین میمونه ، آدم دوس داره همه

شو بکشه توی خودش. ازونایی که همه راها به تو ختم میشن. خنده هات مثه آب میمونه ، بی صداس

ولی آرامش میده».

سرمو برگردوندم دیدم کوله ش رو دوششه داره میره.

سعی کردم بین انگشتام بگیرمش. کوچیکتر میشد. انقدر رفت که نقطه شد.

انگشتام رسیدن به هم. دیگه نبود. تکیه دادم به پشتی نیمکت ، زل زدم به آسمون. 

ابرا شبیه شمعدونیای دق کرده بودن. راستی گفت اسمش شهرزاده...

شهرزاد،

روسری رقصنده با باد،

میروی در یاد،

میشوی غمباد.

| لئو |

پ . ن : فصل دوم سریال شهرزاد اومده هر دوشنبه منتظریم تا یه قسمتش برسه ..محشره واقعا از دیدنش سیر نمیشم

ممنون آقای فتحی عزیز ممنون شهاب حسینی ترانه علیدوستی و همه برو بچه های شهرزاد ..

میگویند زن جنس ضعیف است، باور نکن دخترم!

زن ها همیشه قوی تر از مرد ها بوده اند...

شجاع تر، قدرتمند تر، باهوش تر...

زن ها فقط یک نقطه ضعف بزرگ دارند، که همیشه همه چیز را قربانی اش میکنند و آن چیزی نیست جز "عشق"

دنیا را هم که به نامشان کنی باز هم یک نفر را میخواهند تا به او تکیه کنند، میخواهند کسی دوستشان داشته باشد، میخواهند

دیده شوند...

میخواهند برای یک نفر خاص مهم باشند...

بعدها برایت مینویسم که "عشق" برای زن ها هم نقطه ضعف است، هم نقطه ی قوت...

| اهورا فروزان |

من می‌توانم

جای سیگار، نقاشی بکشم

با دوغ مست کنم

با وسایل خانه تمام شب را تانگو برقصم

و به جای تو ...

بالشتک دوران کودکی‌ام را در آغوش بگیرم.

تو برای فراموش کردن

کسی

که بی‌نظیر

دوستت داشت

چه خواهی کرد؟

| رسول ادهمی |