بچه که بودم یه جوجه داشتم خیلی دوستش داشتم...

یه روز گرفتمش جلوی صورتم  باهاش حرف بزنم که یهو نوک زد تو چشمم !!

خیلی دردم اومد و تو عالم بچگی بهش فحش دادم

اما الان میفهمم که تقصییر اون نبود ..

تقصیر خودم بود ...

هر وقت کسی رو که شعور و فهم درستی نداره

به خودت نزدیک کنی ..

حتما بهت آسیب میزنه ..

این یه قانونه ...

این یه جمله خیلی کوتاهه ولی یه دنیا حرف توشه!!

خیلی از آسیب ها تقصیر خودمونه ... کسانی رو که نباید زیادی به خودمون نزدیک کردیم ...

وارد زندگیمون کردیم ... از جون و دل براشون مایه گذاشتیم ...

اخرشم شدن بلای جونمون ... قاتل احساس و روحمون...

انرژی خوارهایی که همه تاب و توانمونو گرفتن .. وهستی مونو به باد فنا دادن ..

باید حذر کرد از آدمهای سطحی ، از آدمهای سمی ، از آدمهای باری به هرجهت که فقط به فکر منابع شخصی خودشونن ..

بارها گفتم .. سرنوشت هر کسی رو آدمایی که تو مسیر زندگیشون قرار میگیرن تعیین میکنن ..

خدایا آدمای خوب و هم انرژی با هامونو سر راهمون بزار ... آمین

لی لی

.............................................................................

محبوبم

بیا از  همه خاص تر باشیم

بیا وسط  جمع های خانوادگی

و دوستانه  همه را متعجب کنیم

مثلن  من که رو به رویت نشسته ام 

و بیخیال  پا  روی پا انداخته ام

با لبخند خیره  شوم به  تو ..

تو  با غمی در نگاهت  نگاهم کنی

و بلند بگویی : نه که نمیشه.... !!!

و هیچ کس و هیچ کس نداند که با چشمانم پیامی برایت ارسال کرده ام

حاوی  این متن:  از این زاویه برای قهوه ای  چشمانت بمیرم جان من  !!!؟؟؟؟

...............................................

پ. ن :  بدون مخاطب خاص..  لطفن هر متن عاشقانه ای  را به خودتان نگیرید..

درخت بودن انتهای نیکبختی است

 حتی اگر باچوب تنت چوب کبریت بسازند

شاید  خسته ای بعد از همه درد ها و تنش هایش

سیگاری با آن  روشن کند

و دردهایش رابه دودش بسپارد ...

شاید با چوب تنت  پنجره ای بسازند ..

و  دخترک زیبای عاشقی از  پشت آن غروب  زیبای خو رشید را نظاره گر باشد..

شاید  باچوب تنت  تابی بسازند..

تا شاهد  خنده مستانه کودکی  سر مست ازشادی کودکی باشی

شاید باچوب تنت مدادی بسازند..

که شاعری  عاشق خون  دلش را  با آن  بر روی کاغذ  نقش بندد

ونقاشی نقش عشق بر آن زند...

شاید با چوب تنت تخته ای سیاه  بسازند

که با گچ های سفید بر روی تنت نقش علم و دانش نویسند

و دهها چشم مشتاق و معصوم  نظاره گرت باشند..

شاید باچوب تنت کاغذ ی بسازند و به دست کودکی بادبادکی شوی

بر فراز آسمان و چون عقاب اوج گیری  و درمیان ابرها  ناپدید شوی...

شاید با چوب  تنت  اسب چوبی طفل بازیگوشی شوی

که باآن همه دنیا را در عالم کودکی  میتازد...

یا  مهره  های سیاه و سفید شطرنجی

برروی صفحه سیاه  و سفید  زندگی...

اما....

 درخت  بودن شاید اوج  بدبختی وشور بختی است

اگر..اگر ..تنه ستبرت چوبه داری شود...

چوبه دار....

چوبه  داری که نفسی رابگیرد

و آخرین  نگاهی  که به  آسمان و یا زمین ثابت بماند...

درخت بودن  به تنهایی اوج نیکبختی است

تا  عاقبت  درخت چه باشد ....؟؟؟؟

لیلی

.................................................................

غ . ن...شاید عاقبت به خیری بهترین دعا  برای عزیزانمان  باشد..خدایا  ما  را و  عزیزانمان   را  عاقبت به  خیر کن... الهی آمین

در من..

روح مهربان و سی هزار ساله ای ست از قبایل سرخپوست

به دنبال آرامشی سحر آمیز ، به دنبال دوستی و صلح

من  تنهایی کوهستان را خوب میشناسم

آوای جنگل به گوشهای خسته ی من بیگانه نیست

من در دل زیباترین خوابهایم

جایی میان دشتهای بکر ، چادر زده ام

بی هیچ حصار ، بی هیچ اجبار و هیچ انزجار..

آزادی و فراغتم را با فلوت کهنه ای میان تار و پود طبیعت مینوازم

من از چشمان وحشی گرگها و از نگاه  مغروز بوف ها نمیترسم

با خرس های ایستاده و اسبهای وحشی کوهستان عجین شده ام

من تجسم روشنی از عبورم

بیرارم از ماندن از نشستن از تکرار...

در من تناقض بیگانه و ترسناکی است

گاهی خوب خوبم

گاهی درمانده و بی رمق ...

من

نه انزوای سرد قطب را میخواهم

نه وحشت و اضطراب دنیای امروز را

خسته ام

میخوام به قبیله ام برگردم ...

نرگس صرافیان

.............................................................

پ . ن :  شده باران  بزند خاطره ا ی  درد شود  (  برف )

بی تو هر شب منم و صد شب بارانی و درد ...

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم کجا روم، کجا من؟

کجا روم که راهی به گلشنی ندانم
که دیده برگشودم به کنج تنگنا من

نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من

ز من هر آنکه او دور ، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من!

نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی به یاد آشنا من

ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟

ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من


سیمین بهبهانی

.......................................................

غ. ن:  امروز هی این آهنگ  با صدای محشرهمایون شجریان  تو ذهنم هی پلی میشه...هی... هی...