سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت

سرها در گریبان است  ..

کسی سر بر نیارد کرد ، پاسخ گفتن و دیدار یاران را

نگه جز پیش پا را دید ، نتواند

که ره تاریک و لغزان است ..

و گر دست محبت سوی کس یازی

به اکراه آورد دست از بغل بیرون

که سرما سخت سوزان است..

نفس ، کز گرمگاه میاید برون ، ابری شود تاریک

چو دیوار ایستد در پیش چشمانت ..

نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم

ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟

مسیحای جوانمردم ، ای ترسای پیر پیرهن چرکین

هوا بس ناجوانمردانه  سرد است .. آی ..

دمت گرم و سرت  خوش باد

سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای

منم من  ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم

منم من ، سنگ تیپا خورده رنجور

منم ، دشنام پست آفرینش ، نغمه ناجور

نه از رومم ، نه از نگم ، همان  بیرنگ بیرنگم

بیا بگشای در ، بگشای دلتنگم

حریفا ، میزبانا ، میهمان سال و ماهت پشت در چو ن موج میلرزد

تگرگی نیست ، مرگی نیست ..

صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است

من امشب آمدستم وام بگزارم

حسابت راکنار جام بگذارم ..

چه میگویی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟

فریبت میدهد بر آسمان ،  این سرخی بعد از سحرگه نیست

حریفا گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است

و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده

به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندو د پنهان است

حریفا ، رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است

سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت ..

هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها درگریبان ، دستها پنهان

نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین

درختان اسکلتهای بلور آجین

زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه

غبار آلوده مهر و ماه

زمستان است ...

مهدی اخوان ثالث

...............................................

پ . ن : این شعر یه احساس سردی عمیقی رو تو روح و جسمم ایجاد میکنه .. یک سوز سرد که بند بند استخوونامو میسوزونه ..

یه حس یخ و و و تلخ و سرد .. که با تک تک سلولام سرماشو حس میکنم ...

یک وقتهایی هست که ..

باید بگذاری موسیقی ای که دوستش داری ...

و با آن خاطره ها  داشته ای با صدای بلند در خانه پخش شود ..

چای دم کنی و بگذاری نت ها در چای سرریز شوند

آن وقت دو  تا چای بریزی و ...

بگذاری روی میز و با غیاب دیگری حرف بزنی ...

هی حرف بزنی ..

هی حرف بزنی ..

.....

با کسی که آن سوی میز

 ننشسته است ..

...............................................

خنده بخیه است ..

بوسه بخیه است ..

فراموشی بخیه است ..

مهربانی بخیه است ..

عشق بخیه است ..

اشگ بخیه است ..

آدم ، بی بخیه متلاشی میشود

آدم ..

زخم ..

است ...

طاهره خنیا

بعضی از آدمها زیر سنگینی حجاب هم وقیحند ..

بعضی از آدمها با پریشانی موهایشان هم نجیب ..

وقاحت و نجابت در ذات آدمهاست ...

من زنی را میشناسم که لبخندش شبیه خداست

و نگاهش شبیه فرشته ها ..

و موهایش شبیه ابریشم  ..

و لبهایش شبیه کندو ..

و وقارش شبیه آب ..

و نجابتش شبیه ماه ...

این نگاه من است که گاهی حجاب ندارد

و چشمانم که هرزه است ..

و معرفتم که گاهی به خواب است

و تربیتم که همیشه اشکال دارد

و گرنه او همیشه خوب است

زن خوب سرزمین من ...

بعضی ها نخواستنشان را جار نمیزنند ..

دور میشوند ..

سرسنگین میشوند ..

کم محلی میکنند ..

برایتان وقت نمیگذارند ...

زبان رفتار آدمها را جدی بگیرید ...

هشیار باشید ..  این ها با زبان بی زبانی میخواهند بگویند دوستتان ندارند ...

شما را به خدا کمی غرور داشته باشید و وقتی کسی تمایلی به ماندنتان ندارد

خودتان را بردارید و ازحوالی اش دور شوید ...

اگر ماندید و تحقیر شدید مقصر فقط خودتان هستید..

این آتشی که با هیزم غرور بیچاره تان به هر قیمتی روشن نگهش داشته اید دودش فقط توی چشم خوتان میرود ..

لطفا برای خودتان ارزش قایل شوید .. لطفا ...

نرگس صرافیان