دستِ روزگار چرخید ؛

من شاعر شدم؛

کتاب هایم چاپ شد؛

نوشتم؛

برنده شدم؛

امضا گرفتند؛

سلفی گرفتند...

و میدانی و می دانم که تمام این ها را مدیونِ رفتنت هستم!

یادم می آید یک بار یک جا؛

یکنفر که ظاهرا مثل خودم حال خوشی نداشت؛ نوشته ای از من را جایی بدونِ اسم، منتشر کرده بود...

دعوایمان شد؛ صدایش را بالا برد، گفت حالا انگار چه تحفه ای هستی مردک!

چیزی نگفتم، فقط در دلم؛

مرور کردم جوابی را که سالها می خواستم فریاد بزنم...!‌

شعر ؛ نثر؛ متن؛ قطعه؛ تکست، هرچه که اسمش را بگذاری؛ بدون نام بودنش از آن جهت که از دودِ دل من پرواز کرده مهم نیست!

من نگرانم، همان یک باری که اثری از من بی نشان منتشر شده، تو آن را خوانده باشی؛ و نفهمیده باشی شاعرش چه کسی است...!

| سید طه صداقت |

در پاکتی درگشوده

برایت مشتی سلام و بوسه فرستادم

با اندکی هوای نیالوده

و چند قطعه عکس نان برای تبرک

که پشتشان نوشته ام

آیا دوباره می بینمت؟

آیا هنوز ...

وقتی که می دوم

دلت هوای شانه های مرا دارد؟

آیا هنوز بر این عقیده ای که

دو دو تا مساوی چهار است؟

و هیچ قصد توبه نداری؟

ناچارم برایت دعا کنم

از فرط عشق بمیری ...

| رویا زرین |

یکم از تو تووی احساسم هست

که واسه زخمِ دلم تسکینه

به درک اینکه چشام هر لحظه

تو رو با غیرِ خودم میبینه ...

به درک اینکه دلت با من نیست

به درک حالِ دلم داغونه

به درک .. بارونِ پاییزی هم

نمیتونه تو رو برگردونه ...

ولی بازم تو رو دوسِت دارم ...

| مریم قهرمانلو |

شبانه گریه کنی تا دوباره صبح شود

که صبح گریه کنی تا دوباره شب برسد!

که هی سه نقطه بچینی اگر...ولی...شاید...

کسی نمی آید، نه! کسی نمی آید

| سید مهدی موسوی |

........................................................

الهی!

هیچ دری را به حال خود وا مگذار 

و آبروی هیچ پرده ای را به دست باد مسپار

وگرنه پنچره ها دق می کنند

از داغ دختری که هر شب

در بستر یک دریا می خوابد.

خدایا!

 هرگز کسی را برای گریستن

 محتاج چشمان همسایه‌اش نکن

 دوچشم زخمی همیشه گریان

 لابه‌لای روسری مادران

نازل کن برای روزهای مبادا

پروردگارا!

به حق این ماه و برکه

مسیر مهاجرت مرغابی ها را

 به نور مهتاب روشن کن و 

غریزه‌ ی ماهی آزاد را

 مستدام بدار تا ابد